You are not logged in.
+ o + o + กระทู้เตือนภัย [ริมถนนพระราม 4 ตรงข้ามสวนลุมไนท์บาร์ซาร์]+ o + o +
สวัสดีครับ ก่อนตั้งกระทู้นี้ที่จริงเกือบไม่มีชีวิตรอดกลับมาโพสท์ และไม่เคยคิดว่าจะเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นกับตัวเองเลยเอามาเล่าให้เพื่อนๆ ฟัง
ถ้ากระทู้นี้ตั้งผิดห้อง ก็ความกรุณาเพื่อนๆ อย่าติดไฟแดงนะครับ ถือว่าเตือนภัยกันแล้วกัน
เมื่อวันที่ 14 กันยายน เวลา 00.30 ผมเดินกลับบ้านคนเดียวจากที่ทำงานตึกอับดุลราฮิมไปบ่อนไก่
ซึ่งห่างกันแค่ 1 ป้ายรถเมล์ ระหว่างทางมีสถานีรถไฟใต้ดิน สถานีลุมพินี แม้จะปิดทำการไปแล้วแต่ก็ยังคงมีคนเดินสวนไปมาอยู่บ้าง
และเดินไป-กลับบ้านและที่ทำงานเป็นเรื่องที่ทำเป็นปกติมาตลอด บางครั้งตี 1 ตี 2 เลยไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่จนเดินมาจะถึงปากซอยบ้านแล้ว มีที่มืดๆ อยู่ช่วงนึงซึ่งเดินฝ่าไปไม่ถึง 5 นาทีก็พ้น บริเวณตึกที่ก่อสร้างใหม่
ระหว่างเดินก็ยังมีคนเดินสวนไปมาบ้าง 2-3 คน ก็ยังถือว่าบรรยากาศไม่น่ากลัวเท่าไหร่จนมาเจอกลุ่มนึง
มา 4 คน แบ่งเป็น 2 คน ขับมอเตอร์ไซด์ริมถนนมาพร้อมๆ กับอีกสองคนเดินบนฟุตบาท ริมถนนใหญ่
ซึ่งในกลุ่มมีเด็กผู้หญิงด้วย ผมเลยคิดว่าไม่น่าจะมีอะไร อีกทั้งใกล้ๆ กันมีป้อมยามเฝ้าตึก (แต่ตอนนั้นไม่เห็นยามนะ)พอเราจะเดินสวนกันคนนึงในกลุ่มถามผมว่า "เวลากี่โมงแล้ว"
ผมก็นึกว่ารถมอเตอร์ไซด์เขาเสีย เลยเผื่อช่วยอะไรได้บ้าง
แต่ผมเป็นคนไม่ใส่เครื่องประดับอะไรอยู่แล้ว แม้แต่นาฬิกาก็ไม่มี
ถือแต่เอกสารงานวิจัย ปโท ของผมที่ต้องจะนำไปส่งอาจารย์ในวันถัดไป
กับในเป้สะพายหลังมีแต่ตำราเรียน 4-5 เล่มพอผมบอกว่าไม่ทราบเวลาเพราะเราไม่มีนาฬิกา
อีกทั้งเริ่มเอะใจแล้วว่าสายตาคนถามมันฟ้องว่าเหมือนคนถามก็ไม่ได้อยากรู้คำตอบซักเท่าไหร่
พอตอบเสร็จผมคิดว่าเรารีบเดินไปให้พ้นจากการเผชิญหน้าดีกว่า
พอกำลังผมจะเดินพ้นไปผู้ชายในกลุ่มก็เอาอะไรซักอย่าง (คิดว่าไม้) ฟาดศีรษะผมเลยครับ
จากนั้นคือเขากระหน่ำฟาดผมไม่ยั้งเลยครับ รู้ว่าครั้งแรกก็ล้มลงไปแล้ว
ไม้แรกที่โดนผมไม่รู้สึกเจ็บแต่ชาแล้วก็งงๆ ว่า เราโดนอะไร
แล้วแบบเขาจะทำเราทำไม เราไม่เคยรู้จักกันมากก่อน แล้วก็ไม่เคยมีเรื่องผิดใจกับใครจากคุณ : friday:fineday - [ 18 ก.ย. 51 11:20:53 ]
พอไม้สอง ไม่สาม ฟาดลงมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตี
ผมคิดว่าไม่ได้ละ ยิ่งเราโดนฟาดมากเท่าไหร่ แรงเรายิ่งหมดลงเรื่อยๆ
แล้วคงตายจมกองเลือดตรงนั้นแน่ๆ ผมคิดอีกว่าเราจะมาตายตรงนี้ไม่ได้
ผมเลยรวบรวมกำลังพยายามลุกเพื่อวิ่งหนีก่อนจะหมดสติ
ผมเกรงว่าถ้าหมดสติไปผมอาจได้รับความกระทบกระเทือนทางสมอง ถ้ายังให้เขาตีอยู่อาจเสี่ยงโดนที่จุดสำคัญ
อีกทั้งถ้าคนกลุ่มนั้นเอากระเป๋าไป งานวิจัยผมก็อยู่ในนั้นทั้งหมด ถ้าสูญไปก็ต้องมาทำใหม่ทั้งหมด
ผมเลยกัดฟันลุกหนีก่อนดีกว่า พอลุกได้ ก็พอดีกับที่เขาฟาดไม้ลงมาที่ผมอีก ผมเลยเซไปชนต้นไม้
เขาก็วิ่งตามมาฟาดอีก อีกคนคงพยายามเข้ามาดึงตัวไว้
ชีทงานวิจัย หนังสือ ที่ถือมาด้วยก็กระจายตกบนพื้น
ผมคิดอย่างเดียวว่าอย่าหยุด ถ้าหยุดเราตายแน่
เลยลุกขึ้นมาอีกรอบ แล้ววิ่งหนีไปให้พ้นจากตรงนั้น ไปตรงที่หน้าเซเว่น
แล้วหันหลังมามองด้วยว่าเขาตามมามั้ยจะได้กะสปีดในการวิ่งให้ถูก
แต่ก็ไม่มีการตามมา แต่เชื่อว่าหลังชนต้นไม้ก็มีการฉุดกระชาก
เพราะหลังเหตุการณืก็มีอาการล้าตรงไหล่
อีกคนคงพยายามเอาไม้ทุบผมอยู่
แต่คงโดนเป้ ซึ่งในเป้มีตำราเรียนอยู่หลายเล่ม
เลยถ่วงตอนวิ่งแต่ช่วยกันการตีไม้ทุบ เลยน่าจะเป็นส่วนหนึ่งให้ผมรอดมาได้พอมาถึงเซเว่นผมก็มาขอความช่วยเหลือพี่ๆ วินมอเตอร์ไซด์ปากซอย
ซึ่งผมขอขอบพระคุณพี่ๆ เหล่านั้นมากๆ ที่ช่วยเหลือนะครับ
สภาพตอนนั้นคือเลือดอาบหน้า ไหลอย่างกะในหนังเรื่อง Kill Bill
ตกใจมากครับ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยประสบเหตุที่ได้เสียเลือดเยอะมากขนาดนี้มาก่อน
ผมเลยขอร้องให้พี่วินมอเตอร์ไซด์ ช่วยวิ่งไปที่เกิดเหตุไปช่วยเก็บเอกสารวิจัยที่ตกกระจัดกระจายอยู่
ซึ่งต้องนำไปส่งอาจารย์ เพราะใกล้ช่วงเสนอชื่อจบ และไม่มี soft file สำรองไว้
แล้วพี่มอเตอร์ไซด์อีกคนนึงก็ขับไปส่งผมที่โรงพยาบาลเลยอยากเตือนเพื่อนๆ ที่มีเหตุต้องเดินกลับบ้านดึกคนเดียว
ซึ่งทางที่ผมเดินก็ผ่านทางนี้ประจำตั้งแต่เปิดใช้รถไฟใต้ดิน
คือต้องมีความระแวดระวังอยู่เสมอนะครับ ซึ่งขนาดผมเองก็ระมัดระวังตัวเองมากอยู่แล้ว
ยังประสบเหตุได้เลยนะครับ
แล้วถ้าต้องประสบเหตุจริงๆ ก็พยายามหนีออกมาจากตรงนั้นให้ได้และมีสติให้มากๆ นะครับ
ผมถือว่าโชคดีมากๆ ที่รอดมาได้ รู้สึกขอบคุณตัวเองอยู่เสมอที่เรามีสติอยู่กับตัวตลอดเวลา
ตอนมาเล่านี่เหมือนไม่มีอะไร แต่ใน moment ระหว่างเส้นแบ่งระหว่าง "ตาย" กับ "ไม่ตาย"นั้น
มันใกล้กันมาก เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในเวลาไม่ถึง 1 นาทีตอนนี้ก็ยังเป็นโรคระแวงคน หวาดๆ อยู่ แต่ด้วยความจำเป็นที่ต้องกลับบ้านค่ำ ชีวิตก็ยังคงต้องผจญภัยกันต่อไป
สภาพตอนนี้ก็แผลแตกกลางศีรษะประมาณ 5 ซม เป็นรอยเย็บ 7 เข็ม
ศีรษะบวมจากการกระทบกับของแข็ง อาการฟกช้ำตามหัวไหล่ เข่าสองข้าง ข้อศอก ขาเป็นแผลถลอก
จิตใจสบายดีครับ คนพวกนั้นก็ทำร้ายผมได้แต่ตัว แต่ไม่สามารถทำลายจิตวิญญาณเราไปได้อย่างแน่นอน
ที่เหลือเรื่องกรรมก็เป็นสิ่งที่คนเหล่านั้นคงต้องไปชดใช้กันเองต่อไป
ทางด้านกฎหมาย .. ไม่มีความเห็นครับ .. เราไม่ใช่คนดังอะไร เรื่องก็คงไม่ได้มีอะไรคืบหน้า
ชีวิตเราก็ต้องก้าวต่อไปแล้วก็ทิ้งมันไว้เบื้องหลังผมก็ขอให้ทุกคนอย่าได้เจอเหตุการณ์แบบผมเลย มันน่ากลัวมากๆ ครับ
ส่วนเรื่องทางคดี ไม่มีอะไรจะพูดถึงครับ เจ็บตัวฟรี อาการอื่นๆ ทางประสาท ก็เป็นลิ่งที่ต้องเฝ้าดูต่อไป
และเหนื่อยใจหน่วยงานที่มีหน้าที่คุ้มครองประชาชน ก็ได้แต่ อืมม เราโชคร้ายเองที่ไปเดินดึกๆ ให้คนอื่นทำร้าย
คาดว่า 4 คนนั้นก็ยังคงลอยนวลอยู่ หากจะต้องเจอก็พยายามเลี่ยงไว้นะครับ
"ตนแลก็ยังเป็นที่พึงแห่งตน" อยู่เสมอครับจากคุณ : friday:fineday - [ 18 ก.ย. 51 11:22:30 ]
ที่เอามาบอกกล่าวคือ
1. ไม่อยากให้ใครมาโดนเหมือนกับผมเอง นอกจากเจ็บตัวแล้ว เสี่ยงจากการเสียชีวิต ต่อให้บาดเจ็บก็เสียโอกาสในการทำงานหรือเรียน เพราะต้องไปนอนในโรงพยาบาล ยิ่งเราเป็นแรงหลักในการหาเลี้ยงครอบครัวแล้วยิ่งรู้สึกโกรธ ที่คนเหล่านั้นมาทำให้เราไม่สามารถทำงานได้ ต้องพักฟื้นไปเป็นสัปดาห์
2. ในเมื่อไม่มความคืบหน้าในการจับกุม คนกลุ่มนั้นยังลอยนวลอยู่ เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ได้แจ้งความคืบหน้ามา เพราะฮะนั้นยังถือว่าอันตราย เราจึงควรบอกต่อ ป้องกันตัวเองไว้ดีที่สุด
3. บริเวณนั้นเป้นแหล่งชุมชนไม่ว่าจะเวลาไหนก็ตาม จะเห็นว่ามีคนเดินผ่านสัญจรไปมาเยอะ โดนเฮพาะชาวต่างชาติ เพราะเป็นแหล่งชัอปปิ้ง ซึ่งโอกาสเสี่ยงในการเกิดเหตุร้ายมีสูงมาก จึงไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมจะไม่นำมาบอกกล่าวต่อ เพื่อไม่ให้เหตุการณ์นี้เกิดซ้ำอีก
รูปพรรณสัณฐานที่พอจำได้ให้พึงระวังมีดังนี้
1. คนร้ายจะมาเป็นกลุ่ม เพราะพวกนี้ไม่กล้าทำคนเดียว ที่ผมเจอ มี 4 คน มีเด็กผู้หญิงในกลุ่มด้วย ซึ่งจะหลอกให้เราตายใจว่าไม่น่าจะมีอะไร โดยที่แบ่งผู้กระทำเหยื่อ 2 คน อีก 2 คนขี่มอเตอร์ไซต์ดูต้นทาง
2. พฤติกรรมคือจะแสร้งถามเวลาเราว่ากี่โมง พอเราก้มดูนาฬิกา คนถามก็จะเอา(คิดว่าไม้นะ) ฟาดศีรษะเรากระหน่ำจนสลบแล้วก็เอาข้าวของเราไป
3. เคสนี้คือหน้าตาบ่งบอกว่าไม่ใช่คนดีแน่ๆ เป็นพวกเด็กวัยรุ่น พวกแก๊งมอเตอร์ไซต์
4. มักจะนั่งเล่นตามสถานีรถไฟฟ้าเป็นกลุ่ม (จะนั่งเลือกเหยื่อว่างั้นแล้วค่อยตามไปทำร้ายคนที่เดินมาคนเดียว)
5. จะขับรถตะเวณหาเหยื่อยตามที่เปลี่ยวๆ เช่น รอบสวนลุมพินี ซอยสาทร 1 ซอยเกอเธ่ ที่มีสถานทูตเยอะๆ มืด หน่ะครับ
ยังไงฝากระวังไว้ด้วยครับ ขนาดผมเป็นคนไม่ใส่ของมีค่าเลยยังโดนทำร้ายได้ ตอนนี้ก็ได้แต่พักฟื้น และพยายามกลับมาใช้ชีวิตอย่าปกติ แต่อาการบาดเจ็บทุเลาลงบ้างแต่ยังไม่หายซะทีเดียวคงต้องใช้เวลาอีกซักพัก
ยาวไปมาก แต่ขอบคุณที่อ่านครับ
บุญรักษาทุกท่านครับ
fine fridayจากคุณ : friday:fineday - [ 18 ก.ย. 51 11:39:09 ]
จาก http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/ … 10593.html
ลิงค์ข้างบน ยังมีกรณีนี้อีกเยอะ
อ่านแล้วมาคิดว่า กฏหมายมีไว้ทำอะไรล่ะเนี่ย = =''
ระวังตัวกันด้วยน้อ สำหรับคนที่ไปไหนมาไหนกลางค่ำกลางคืน
ปล. อ่านสงหนังสือตรูไม่อ่านแล้วรึไงเนี่ย
โลกของใคร โลกของมัน Tangmae's เอ็กตีน
ตัดให้ขาดเลยฉับๆ ตัดให้ขาดเลยฉับๆ อย่ามัวเสียดาย ร้องไห้อยู่เลย
SKN ,#28 Generation
Offline
คนอ่อนแอย่อมถูกรังแกอยู่ร่ำไป ดังนั้นเราควรฝึกฝนตนเองเพื่อจะได้ไม่ถูกผู้อื่นข่มเหง
ยกตัวอย่างเช่นการฝึกวิชาสดับฟังเสียงคลื่น
พอผู้ร้ายหวดไม้มาเราจะได้ยินเสียงลมแหวกอาการมาอย่างเร่งร้อน
เราก็บิดตัวด้วยท่าปลาหลีฮื้อพลิกตัว แล้วฟาดฝ่ามือกลับหลังไปด้วยฝ่ามือเด็ดบุปผา
หรือจะใช้ยอดวิชาคว้าจับอย่างวิชาแหฟ้าตาช่ายดินหรือ ยูไลพันกรก็ได้เพื่อแย่งอาวุธคู่ต่อสู้มาเราจะได้ไม่เสียเปรียบอีก
พอได้อาวุธมาแล้วก็ดูว่ามันเป็นอาวุธอะไร ในที่นี้เป็นไม้ก็จัดอยู่ในพวกเดียวกับกระบอง
เราก็ใช้กระบวนท่ากราดฟาดทั้งกองทัพตีโต้ให้พวกมันแตกฮือไปด้านข้าง
แล้วโถมเข้าหาผู้ที่อยู่ใกล้ที่สุดฟาดมันด้วยท่าหยกศิลาล้วนแหลกลาญไปที่ขม่อม
หรือถ้าท่านมีเมตตาก็แค่ใช้กระบองจี้ไปที่ใต้หว่างขาก็จะทำให้เขาอ่อนปวกเปียกลงไปแล้ว
ไปทานข้าวล่ะ...อย่าลืมไปฝึกวิชากันเยอะๆล่ะ
ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีคู่อริ มิอาจพิชิตไร้ผู้ต่อต้าน !
Offline
น่ากลัว . . . - -"
ไปไหนมาไหนตอนค่ำคืน... พรุ่งนี้ก็จะไปอยู่เนี่ย ไปเซนทรัลเวิลด์
แต่ย่านนั้นคนเป็นล้าน
Offline
คนอ่อนแอย่อมถูกรังแกอยู่ร่ำไป ดังนั้นเราควรฝึกฝนตนเองเพื่อจะได้ไม่ถูกผู้อื่นข่มเหง
ยกตัวอย่างเช่นการฝึกวิชาสดับฟังเสียงคลื่น
พอผู้ร้ายหวดไม้มาเราจะได้ยินเสียงลมแหวกอาการมาอย่างเร่งร้อน
เราก็บิดตัวด้วยท่าปลาหลีฮื้อพลิกตัว แล้วฟาดฝ่ามือกลับหลังไปด้วยฝ่ามือเด็ดบุปผา
หรือจะใช้ยอดวิชาคว้าจับอย่างวิชาแหฟ้าตาช่ายดินหรือ ยูไลพันกรก็ได้เพื่อแย่งอาวุธคู่ต่อสู้มาเราจะได้ไม่เสียเปรียบอีก
พอได้อาวุธมาแล้วก็ดูว่ามันเป็นอาวุธอะไร ในที่นี้เป็นไม้ก็จัดอยู่ในพวกเดียวกับกระบอง
เราก็ใช้กระบวนท่ากราดฟาดทั้งกองทัพตีโต้ให้พวกมันแตกฮือไปด้านข้าง
แล้วโถมเข้าหาผู้ที่อยู่ใกล้ที่สุดฟาดมันด้วยท่าหยกศิลาล้วนแหลกลาญไปที่ขม่อม
หรือถ้าท่านมีเมตตาก็แค่ใช้กระบองจี้ไปที่ใต้หว่างขาก็จะทำให้เขาอ่อนปวกเปียกลงไปแล้ว
ไปทานข้าวล่ะ...อย่าลืมไปฝึกวิชากันเยอะๆล่ะ
เวลานี้หาใช่เวลากินข้าวไม่
ลมปราณท่านจะเสีย
ขอบคุณ . . .
โลกของใคร โลกของมัน Tangmae's เอ็กตีน
ตัดให้ขาดเลยฉับๆ ตัดให้ขาดเลยฉับๆ อย่ามัวเสียดาย ร้องไห้อยู่เลย
SKN ,#28 Generation
Offline
ผมว่าพวกที่อ่อนแอมันพวกคนที่รุมมากกว่าพวก Dog Dog Dog Dog Dog Dog Dog
ทั้งหลายเนี่ยทำร้ายผู้บริสุทธิ์คิดว่าตัวเองเป็นใครน่ะฮึ
น่าสงสารผู้เสียหายT+T
ดีนะครับที่รอดมาได้แถมงานก็ไม่เสียหายไม่ต้องทำใหม่
ปล.สู้ๆครับ ขอบคุณมากๆครับ
ชมพู-ฟ้า Suannon#30
Offline
มันน่ากลัวตรงนี้แหละ รุมทำร้ายน่ะ - -*
มีเพื่อนอยู่อพาร์ทเม้นท์คนเดียวอยู่ด้วย (เพื่อนผู้ชาย หนีมาอยู่กรุงเทพเพื่อเรียนกวดวิชา แถมอยู่คนเดียวด้วยนะ เตือนไปแล้วด้วย 55+)
ทำไมสังคมต้องโหดร้ายแบบนี้ T^t เที่ยวแบบคนอื่นๆไม่ได้เลยเพราะเหตุนี้
(จับโจรทุกคนได้เมื่อไหร่... มันต้องตายกันสักข้าง 55+ แค้นๆๆ)
*She's Miyacatz :: ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่ หัวใจก็ยังคงเหมือนวันเก่าๆ ที่เคยอยู่เสมอ XD
สถานะ :: ❤ หนุ่มแว่นค่ะ.....
Offline
My father's name Nongsak wrote:คนอ่อนแอย่อมถูกรังแกอยู่ร่ำไป ดังนั้นเราควรฝึกฝนตนเองเพื่อจะได้ไม่ถูกผู้อื่นข่มเหง
ยกตัวอย่างเช่นการฝึกวิชาสดับฟังเสียงคลื่น
พอผู้ร้ายหวดไม้มาเราจะได้ยินเสียงลมแหวกอาการมาอย่างเร่งร้อน
เราก็บิดตัวด้วยท่าปลาหลีฮื้อพลิกตัว แล้วฟาดฝ่ามือกลับหลังไปด้วยฝ่ามือเด็ดบุปผา
หรือจะใช้ยอดวิชาคว้าจับอย่างวิชาแหฟ้าตาช่ายดินหรือ ยูไลพันกรก็ได้เพื่อแย่งอาวุธคู่ต่อสู้มาเราจะได้ไม่เสียเปรียบอีก
พอได้อาวุธมาแล้วก็ดูว่ามันเป็นอาวุธอะไร ในที่นี้เป็นไม้ก็จัดอยู่ในพวกเดียวกับกระบอง
เราก็ใช้กระบวนท่ากราดฟาดทั้งกองทัพตีโต้ให้พวกมันแตกฮือไปด้านข้าง
แล้วโถมเข้าหาผู้ที่อยู่ใกล้ที่สุดฟาดมันด้วยท่าหยกศิลาล้วนแหลกลาญไปที่ขม่อม
หรือถ้าท่านมีเมตตาก็แค่ใช้กระบองจี้ไปที่ใต้หว่างขาก็จะทำให้เขาอ่อนปวกเปียกลงไปแล้ว
ไปทานข้าวล่ะ...อย่าลืมไปฝึกวิชากันเยอะๆล่ะ
เวลานี้หาใช่เวลากินข้าวไม่
ลมปราณท่านจะเสีย
ขอบคุณ . . .
อ่า ขอบคุณที่เป็นห่วงสุขภาพข้าน้อย
เมื่อสักครู่ไม่ใช่เวลาทานข้าวจริงๆ
เพราะนี่ข้าน้อยเพิ่งกลับมาโซ้ยข้าวผัดเนี่ย
หุหุหุหุ ก็อย่างงี้แหละน้า
...บุคคลในยุทธจักร ไม่เป็นตัวของตัวเอง
ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีคู่อริ มิอาจพิชิตไร้ผู้ต่อต้าน !
Offline
น่ากลัว.....
ความจริง แถวบ้าน ก็มีกลุ่มนักเรียนโรงเรียนอื่น แบบ ค่อนข้างน่ากลัวดักทางเข้าอยู่
แต่ก็นะ รู้ว่ามันอยู่เวลาไหน เวลากลับบ้านก็กลับไม่ตรงก่ามันซะ
(มันอยู่ที่นั่น4โมงเย็น-เกือบๆ5โมงเย็น.....วันศุกร์ก็ฝ่าประตูมาบ้านแต่หัววัน วันอื่นกลับซะเกือบ6โมง)
Offline
ฝึกวิชาซินะ
ขั้นเเรกต้องตัวเบาา =[]=
yocrab.exteen.com
facebook.com/yocrab
Offline
อ่าใช่ ถูกเผง :d
ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีคู่อริ มิอาจพิชิตไร้ผู้ต่อต้าน !
Offline
^
กูอ่านที่มึงพิมพ์ตั้งนาน กูยังไม่เห็นสาระเลย -*-
SKN#28 NO.18428 17/05/2004 - 22/02/2010
Offline
กุเก็บสาระไว้ใช้พรุ่งนี้แระว่ะ อิอิอิอิ
ไม่ต้องเครียดเว้ย อย่าเครียดกันหนอ
ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีคู่อริ มิอาจพิชิตไร้ผู้ต่อต้าน !
Offline
สาระ พรุ่งนี้ - -***
ป๊างๆๆๆๆๆๆ เจเกอร์
yocrab.exteen.com
facebook.com/yocrab
Offline
สงสัยจะโรคจิต เก็บกด= =
มาระบายกับคนไม่รู้เรื่องอะไรอย่างงี้มันแบบว่า...นะ
ใครกลับคนเดียวก็ควรหาคนกลับเป็นเพื่อนด้วยล่ะมั้งงานนี้ เพื่อความปลอดภัย แต่ถ้า ญ2 ก็ยังเสี่ยงๆ...? =w="
Offline
กฎหมายมีไว้ ทำอะไร .. หึหึ นั้นสิ
ไอคนเลวพวกนี้ .. ต้องเขียนชื่อลงไปให้หมดด !! ฮ่าๆๆๆ ชั้นคือพระเจ้า
Offline
โห๊ย น่ากลัว
>_______<
ตำรวจทำอะไรอยู่คะตอนนี้ ???
♥ Girls' Generation
Offline
ตูได้ข้อสรุปแระ เอกคือคิระ !
โฮะๆๆๆๆ
ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีคู่อริ มิอาจพิชิตไร้ผู้ต่อต้าน !
Offline
หึหึ โง่กันอยู่ได้ตั้ง 3 ปี
ไม่รู้เลยสินะ .. ว่าชั้นนี้แหละ คือคิระ ! วะฮ่าๆๆๆ
Offline
คิระ ชื่อยางามิ ไลท์
Yagami
I'm a gay
พี่เอกเป็นเกย์!!!
ขุดเอามุขเก่ามาเล่น - -
จะอยู่ไหนหนใดให้รู้ค่า พระคุณที่ได้รับมาอย่าลืมได้
ถิ่นกุหลาบนนท์งามล้วนชวนยวนใจ หรือพระเกี้ยวอันยิ่งใหญ่บนอกเรา
สุวิชา โนภวังโหติมั่น ความรู้นั้นจงเชิดชูอย่าขลาดเขลา
กตัญญูกตเวทิตาเอา เป็นหลักเสายึดมั่นในแนวทาง
Offline
เอร่อ กระทู้ตูออกทะเล . . .
ปล. พรืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โลกของใคร โลกของมัน Tangmae's เอ็กตีน
ตัดให้ขาดเลยฉับๆ ตัดให้ขาดเลยฉับๆ อย่ามัวเสียดาย ร้องไห้อยู่เลย
SKN ,#28 Generation
Offline
Offline
Offline
Offline
dadawizard สินะ .. หึหึ
อีก 40 วินาที เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย ฮ่าๆๆๆ
ปล.กุ่ไม่กลับละ
Offline
อย่าเอาชื่อล็อกอินกุไปเขียนนะ
สงสารพ่อกุ
ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีคู่อริ มิอาจพิชิตไร้ผู้ต่อต้าน !
Offline