You are not logged in.
Pages: 1
เธอผ่านเข้ามาเมื่อเริ่มเข้าฤดูร้อน
แต่ที่ที่เขาพบเธอกลับไม่ร้อนอบอ้าว
เขาพบเธอในห้องแอร์เย็นฉ่ำของสถาบันกวดวิชาแห่งหนึ่ง
เธอนั่งเก้าอี้หมายเลข 8
ดังนั้นเขาจึงเรียกเธอว่าน้องแปด
เขารั้งเก้าอี้ตัวที่ 10
เขามักชำเลืองไปที่เก้าอี้ตัวที่ 8
แต่เขาก็พอใจในที่ของตน
อย่างน้อยมุนที่เขานั่งก็สามารถเห็นเธอแย้มยิ้ม
เขาชอบรอยยิ้มของเธอ
ทุกครั้งที่เธอยิ้ม เขามักเหม่อมองจนซึมเซา
เขาอยากหาโอกาสพูดคุยกับเธอ
แต่ทุกครั้งที่เรียนเลิก จะมีมอเตอร์ไซค์คันเก่าๆมารอรับเธอ
เขาคิดว่าคงเป็นพ่อของเธอ
เขาจำได้ว่าเธอมีเสื้อ 4 สี
ขาว เขียว น้ำตาล ชมพู
เธอมักเข้าห้องเรียนสายนิดหน่อย
วันนึงเขาเหลวไหลมาห้องเรียนสายบ้าง
เขาเห็นเธอกำลังเดินเข้าห้องเรียน
เธอก็เห็นเขา
ตอนที่เธอเห็นเขาเธอกำลังปิดประตู
เขาเหม่อมองเธอจนซึมเซา
เธอแง้มประตูให้เขาเข้าห้อง
เขายิ้มให้เธอบางๆ
เธอเหมือนจะยิ้มให้เขา
เขาได้แต่ยืนอย่างซึมเซา
จนเธอเหลียวหน้าจะเดินไปนั่งลง
ศีรษะของเธอกระแทกกับทีวีโดยแรง
....หรือเพราะรอยยิ้มเขาเป็นเหตุ ?
* ไว้ดึกๆมาต่อ
Last edited by My father's name Nongsak (2008-05-03 18:15:19)
ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีคู่อริ มิอาจพิชิตไร้ผู้ต่อต้าน !
Offline
Offline
น้อง 8 อะไรของมึงอ่านะ
SKN#28 NO.18428 17/05/2004 - 22/02/2010
Offline
Offline
เขาไม่รู้ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน
เสียงร้องของเธอทำให้เขาตื่นจากภวังค์
เขาเห็นเธอยิ้มอายๆ
ทุกครั้งเขามักรอเวลาที่เธอแย้มยิ้ม
แต่ครานี้รอยยิ้มของเธอบาดเข้าไปถึงรอยร้าวในใจเขา
โรคเก่าของเขากำเริบอีกครั้ง
รอยยิ้มเฉิดฉันกรีดหัวใจเขาเป็นแผลอีกครา
เขานึกเสียใจที่ไม่ได้เข้าไปดูแลเธอ
เขาตำหนิตัวเองว่าทำไมครั้งนั้นไม่ถามสักคำว่าเธอเจ็บไหม
บางครั้งความรักทำให้คนฉลาดกลายเป็นโง่งม
บางครั้งความรักเป็นแรงใจให้ผู้โง่งมมีกำลังใจสู้ต่อไป
วันนั้นเธอมาสายเหมือนทุกที
การมาสายของเธอทำให้เธอไม่ได้รับแจกชีทชุดใหม่
เธอนั่งเรียนโดยใช้ชีทชุดเก่า
เขาหมั่นไส้ไอ้อ้วนที่นั่งเก้าอี้ตัวที่ 7 ที่เกิดอาการใบ้กำเริบ
เขาสะกิดเรียกเธอ
เธอเหลียวมามองเขาอย่างสงสัย
เขากลายเป็นคนโง่งมอีกครั้ง
ในที่สุดเขาก็นึกขึ้นได้ว่าจะบอกให้เธอไปรับชีทใหม่
เธอยิ้มให้เขา ~
เขาคล้ายล่องลอยอยู่บนปุยเมฆ
เขาอยากจะพูดกับเธอให้มากกว่านี้
เขาได้แต่เหม่อลอยจนซึมเซา.....
ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีคู่อริ มิอาจพิชิตไร้ผู้ต่อต้าน !
Offline
Offline
จะคันเท้าคันหน้าหรือคันไหล่ เกาทีไรหายขาดมิอาจเหลือ
แต่คันจิตคันใจนี้เหลือเฟือ ใครจะเชื่อเกาเท่าไรไม่หายคัน
ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีคู่อริ มิอาจพิชิตไร้ผู้ต่อต้าน !
Offline
คันเก็บไว้ก่อน มีเจ้าของแล้ว
SKN#28 NO.18428 17/05/2004 - 22/02/2010
Offline
ไม่จริงใช่ไหมอ้ายโม ?
ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีคู่อริ มิอาจพิชิตไร้ผู้ต่อต้าน !
Offline
อ่อ คันห้องกุหรอเนี่ย
Offline
มีอยู่คันเดียวนั่นแหละ
SKN#28 NO.18428 17/05/2004 - 22/02/2010
Offline
เอ่อ...น้องคันกับน้องแปดมันคนละเรื่องเดียวกันนะท่าน
ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีคู่อริ มิอาจพิชิตไร้ผู้ต่อต้าน !
Offline
แล้วน้องคันกับน้อง8 อันนี้เจ๋งกว่ากัน
SKN#28 NO.18428 17/05/2004 - 22/02/2010
Offline
กุหลาบกับกล้วยไม้เปรียบเทียบกันไม่ได้
ขออำภัยๆ
ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีคู่อริ มิอาจพิชิตไร้ผู้ต่อต้าน !
Offline
- - ไม่เคยเอารูปมาไห้กุดูอ่ะ
Offline
เขาเฝ้ามองเธออยู่ทุกวัน
จนถึงวันปิดคอร์สเรียน
เขาคล้ายเริ่มรู้สึกว่ากำลังจะสูญเสียเสียบางสิ่งบางอย่าง
เขาสืบทราบมาว่าเธอลงเรียนเพิ่มในคอร์ส ม.6
เขาจึงลงเรียนเพิ่มอีกคอร์สด้วยความโง่งม
.......................
ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีคู่อริ มิอาจพิชิตไร้ผู้ต่อต้าน !
Offline
Offline
เขาเข้าห้องเรียนคนแรกเมื่อวันที่คอร์สใหม่เริ่มขึ้น
เขาหวังว่าคนที่เข้าห้องต่อจากเขาจะเป็นเธอ
ครั้งนี้เขานั่งเก้าอี้หมายเลข 15
ผู้คนเข้ามาในห้องคนแล้วคนเล่า
แต่เธอยังไม่มา
ไฉนเธอถึงยังไม่มา ?
หรือว่าเธอเรียนคนละห้องกับเขา
หรือว่าข่าวที่เขาสืบทราบมาเป็นข่าวโคมลอย
ไม่ว่าผู้ใดล้วนมีคู่อริ มิอาจพิชิตไร้ผู้ต่อต้าน !
Offline
Pages: 1