#1 2005-06-09 23:02:59

skylab

สมาชิก

Registered: 2005-05-27

Posts: 19

เรื่องซึ้งๆๆภาค2

เมื่อได้ทราบข่าวว่าลูกสาวคนเล็กสอบได้มหาวิทยาลัยของรัฐบาล
"น่าจะให้รางวัลแกสักหน่อยนะคะคุณ" แม่เองก็พลอยยิ้มแย้มไปด้วย
รอยยิ้มของแม่ซึ่งแพรวเองไม่มีทางได้
"เอาอย่างนี้เราไปเที่ยวกันทั้งครอบครัวเลยดีไหม
แล้วยัยแพรวล่ะคุณ ผมไม่เห็นเลย" พ่อเริ่ม
สังเกตว่าลูกสาวคนโตไม่ได้อยู่ที่นั่น
"โอ๊ย รายนั้นอย่าไปพูดถึงเลยค่ะคุณ วันๆเอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง
อย่าไปสนใจเลยค่ะ เรื่อง
ไปเที่ยวก็ไม่รู้จะไปหรือเปล่า
แม่ว่าเราไปดูกันดีกว่าไหมลูกว่าจะไปเที่ยวไหนกันดีไหมจ๊ะ"
แม่หันไปสนใจลูกสาวคนเล็กแทน
แล้วทั้งสามพ่อแม่ลูกก็พากันไปดูหนังสือท่องเที่ยว แพรว
มองภาพนั้น น้ำตาร่วงเผาะๆ นี่เธอเป็นส่วนเกินของบ้านหรือเปล่า
แพรวเดินออกไปทาง
ด้านหลังบ้านเงียบๆ
โดยที่ไม่มีใครใส่ใจว่าเธอจะอยู่ที่นั่นหรือเปล่า
แพรวนั่งลงที่โต๊ะที่
สนามหลังบ้านคนเดียว ท่ามกลางแสงจันทร์
"กำลังคุยกับพระจันทร์อยู่หรือไง" มีเสียงดังมาจากบ้านข้างๆ
ชายหนุ่มยิ้มหน้าทะเล้นอยู่ที่
กำแพงบ้าน แพรวหันไปยิ้มให้
"วันนี้กลับมาบ้านช้าจังนะ" แพรวหันไปคุยกับต้น
ซึ่งเป็นเพื่อนบ้านของเธอเอง ต้นเป็นทั้ง
เพื่อนบ้านและเพื่อนของเธอ
เขาอยู่ข้างเธอเสมอในยามที่เธอมีเรื่องทุกข์ใจ
"ขอไปคุยด้วยนะ" ว่าแล้วต้นก็กระโดดข้ามรั้วมายังบ้านของแพรว
เขานั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเธอ
"เป็นอะไรน่ะ ทำหน้าไม่สบายใจอย่างนั้น" เขาจ้องมาที่หน้าของเธอ
"เปล่าหรอก ก็คิดอะไรเรื่อยๆ" แพรวปฏิเสธ
"เอาอีกแล้วชอบคิดมากอยู่เรื่อยๆเลยนะแพรว
ต้นบอกแล้วอย่าคิดมาก" ต้นตำหนิเหมือน
เธอเป็นเด็กๆ
"เรา.....เรา......"
น้ำตาที่พยายามสะกดกลั้นไว้ตอนนี้มันกลั้นไว้ไม่ไหวเสียแล้ว
"อยากร้องก็ร้องออกมาเลย ร้องออกมาให้หมด
ต้นจะอยู่ข้างๆแพรวเองนะ" เขากุมมือของ
เธอเอาไว้เป็นการปลอบใจ สักพักแพรวก็หยุดร้องไห้
"ขอบใจมากนะ ถ้าไม่มีต้น เราก็คงไม่รู้จะไปร้องไห้กับใคร"
แพรวเริ่มยิ้มออก
"พี่ต้นคะ" เสียงแพรดังมาจากทางด้านหลังของทั้งสอง
ต้นและแพรวหันไปทางต้นเสียงนั้น
"แพรมีอะไรเหรอ"
"แพรสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ค่ะ
แล้วพ่อก็กำลังจะพาพวกเราไปเที่ยวต่างจังหวัดค่ะ" แพร
ยิ้มแย้มพูดคุยกับต้นโดยที่ไม่หันมาแพรว
หรือสนใจเลยสักนิดว่าพี่สาวของเธอก็อยู่ที่นั่นด้วย
"อย่างนั้นแพรวก็ไปกับเขาด้วยสิ" ต้นหันมามองหน้าแพรว
เธออ้ำอึ้งไม่รู้จะตอบอย่าง
ไร "พวกเรา" ที่แพรหมายถึงนั้นคงหมายถึงแค่พ่อ แม่และแพรมากกว่า
"ต้น แพรวขอตัวก่อนนะ จะขึ้นนอนแล้วล่ะ ฝันดีนะ"
แพรวลุกขึ้นร่ำลาเพื่อนแล้วก็เดินเข้า
บ้านไป ส่วนแพรอยู่คุยต่ออีกสักพัก ต้นก็ขอตัวเข้าบ้าน
แพรวกลับมานั่งอ่านหนังสือนิยายของเธอต่อ
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น แพรวดีใจรีบไปเปิด
ประตู พ่อคงมาหาเธอสินะ แพรวเปิดประตูพร้อมกับรอยยิ้ม
แต่ทันใดนั้นรอยยิ้มนั้นก็จางไป
เมื่อคนที่เคาะประตูนั้นไม่ใช่พ่อ แต่เป็นแพรนั่นเอง
"ขอฉันเข้าไปในห้องหน่อย ฉันมีเรื่องจะคุยกับพี่"
แพรพูดด้วยน้ำเสียงห้วน
"เข้ามาก่อนสิ"
แพรเดินเข้ามาทำท่าทางสำรวจห้องแล้วก็นั่งลงกับเตียงอย่างถือวิสาส ะ
"ฉันมีเรื่องจะคุยกับพี่"
แพรวปิดประตูแล้วหันมามองหน้าน้องว่ากำลังจะบอกอะไรกับเธอ
"พี่ต้นน่ะ เขาไม่เหมาะสมกับพี่หรอกนะ เขาทั้งหล่อ
เรียนเก่งแล้วก็รวย แล้วดูตัวพี่สิมีอะไร
เทียบเขาได้บ้าง ทางที่ดีพี่อย่าไปยุ่งกับเขาดีกว่า
พี่ก็น่าจะรู้ตัวเองดีนะ ฉันพูดแค่นี้หวังว่าพี่
คงจะเข้าใจ ถ้าไม่โง่จนเกินไป"
ว่าแล้วแพรก็เปิดประตูห้องแล้วก็เดินกลับที่ไปที่ห้องของตัว
เอง ทิ้งให้แพรวงุนงงกับคำพูดทั้งหลายของน้องสาว
หลังจากวันนั้น แพรวพยายามหลบหน้าต้นอยู่ตลอดเวลา
ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและไม่เข้า
ใจว่าหญิงสาวกำลังพยายามคิดจะทำอะไรกันแน่
"แพรว" ต้นเรียกเอาไว้ในขณะที่แพรวกำลังเดินจะเข้าบ้าน
เมื่อได้ยินเสียงเรียกเธอก็รีบจ้ำ
อ้าวเพื่อหนีเข้าบ้าน แต่ไม่ทันต้นที่วิ่งมาดักหน้าเอาไว้
"นี่แพรวกำลังหลบหน้าต้นใช่ไหม" ต้นจ้องหน้าเธอพยายามจะขอคำตอบ
"มันไม่ใช่อย่างนั้น" แพรวปฏิเสธ
"แพรว แพรวเป็นอะไรไป บอกต้นสิ เกิดอะไรขึ้น"
ต้นเริ่มเสียงดังขึ้น เขาเริ่มควบคุมตัวเองไม่
อยู่แล้วในตอนนี้
"แพรวเปล่า" เธอไม่รู้จะพูดอย่างไรได้แต่ปฏิเสธลูกเดียว
ทั้งต้นและแพรวเริ่มทะเลาะเสียงดัง มากขึ้น
ต้นรักแพรวนะ ได้ยินไหมต้นรักแพรว"
เขาพูดเสียงดังและก็ดังมากพอที่แพรที่ยืนอยู่หน้า
บ้านจะได้ยินด้วย แพรวดีใจเหลือเกินที่เธอได้ยินคำนั้นจากปากเขา
แต่เธอไม่อยู่ในฐานะที่
จะรับความรู้สึกนั้นได้ แพรวไม่รู้จะทำอย่างไร เธอได้แต่ร้องไห้
รู้สึกสับสนไปหมด อ้อมแขนที่
แข็งแรงของเขาทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น
ความรู้สึกนี้ที่เธอไม่เคยได้จากผู้เป็นพ่อหรือแม่เลยสัก
ครั้งเดียว แพรวรู้สึกอบอุ่นและมั่นคง
แต่นั่นไม่ได้ช่วยให้เธอแก้ปัญหาทุกๆอย่างได้
"พี่แพรว พี่ต้น" แพรตะโกนด้วยเสียงเกรี้ยวกราด
ทำให้ทั้งสองผละจากกัน แพรวรีบปาด
น้ำตาทิ้งให้หมด
"พี่ทำอย่างนี้ได้ยังไงกัน ไหนพี่ว่ายกพี่ต้นให้ฉันแล้ว
แต่วันนี้กลับจะกลืนน้ำลายตัวเองหรือไง
กัน" แพรต่อว่า
"นี่มันอะไรกันแพรว ต้นไม่เข้าใจ" ต้นหันมามองหน้าแพรว
แววตาของเขาสับสนกับเรื่องที่
ได้ยินมาก
"พี่ไม่ได้พูดอย่างนั้นแพร" แพรวส่ายหน้าปฏิเสธ
"พี่พูดสิ พี่พูด จำไม่ได้หรือไง" แพรขี้ตู่เอาอย่างนั้น
เธอจ้องหน้าแพรว ดวงตานั้นแสดงแวว
เกลียดชัง
"แพรว ต้นเข้าใจแล้ว แต่ต้นขอบอกอย่างนะ ต้นมีหัวใจ
และไม่ใช่สิ่งของที่แพรวจะยกให้ใคร
ก็ได้ แพรวใจร้ายมากที่ทำกับต้นอย่างนี้
ในเมื่อแพรวไม่ต้องการต้นก็น่าจะบอกกันดีๆ ไม่น่า
ทำกันอย่างนี้เลย ต้นเสียใจจริงๆ" ต้นมองแพรวด้วยสายตาที่เย็นชา
แล้วคำว่า "รัก" ล่ะหาย
ไปไหนกัน
แพรวไม่อาจจะทนอยู่ตรงนั้นได้
ต้นเดินจากไปไม่ฟังแม้เสียงเรียกของเธอ แพรวจึงวิ่งเข้า
บ้านไป แต่แพรยังคงตามเข้ามาในห้องรับแขกอีก
"เธอทำอย่างนี้ทำไมกันแพร" แพรวร้องไห้
เธออยากจะรู้นักว่าน้องสาวของเธอทำไมถึงได้ใจ
ร้ายอย่างนี้
"ฉันอยากจะให้พี่เจียมตัวเอาไว้ว่าพี่น่ะมันเป็นใครกัน
พี่ไม่เหมาะกับเขา ฉันเคยเตือนพี่
แล้ว พี่เองก็น่าจะรู้ตัว วันนั้นฉันคงพูดไม่ชัดเจน
แต่วันนี้ฉันจะขอประกาศ ฉันรักพี่ต้น และจะ
ทำทุกวิถีทางไม่ว่าจะทางใดก็ตามให้เขารักฉัน"
"เธอมันปีศาจชัดๆ"
มือของเธอฟาดลงไปบนใบหน้าของน้องสาวเสียงดังเพี๊ยะ
"เกินไปแล้วนะ นังแพรว แกกล้าตบลูกชั้นเหรอ" เสียงแม่ตะวาด
"แพรวทำร้ายแพรค่ะแม่ แม่ต้องช่วยแพรนะคะ"
แพรรีบวิ่งแจ้นไปหลบหลังแม่และฟ้องแม่ ทันที
"แกกล้าดียังไงมาทำอย่างนี้กับลูกชั้น สู้น้องไม่ได้
อิจฉาน้องแล้วทำร้ายร่างกายน้องหรือไง
มากไปแล้วนะ" แม่ฟาดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าสีขาวซีดของแพรว
เป็นการเอาคืนที่แพรวตบ
หน้าน้องสาว แพรวกุมใบหน้าของตัวเองไว้
น้ำตาไหลพรากอย่างกั้นไม่อยู่
"คำก็ลูกชั้น สองคำก็ลูกชั้น แพรวถามจริงๆเถอะ
แม่เก็บแพรวมาเลี้ยงหรือเปล่า ทำไมแม่ไม่
เคยรักแพรวเลย แม่ไม่เคยเห็นแพรวเป็นลูกเลยใช่ไหมคะ
แพรวสู้น้องไม่ได้ แพรวไม่เคยทำ
ให้แม่ภูมิใจ ไม่เคยทำให้แม่ดีใจเลยสักครั้งใช่ไหมคะ
แม่ถึงไม่รักแพรว ใช่ไหมคะแม่"
แพรวมองหน้าแม่ จ้องมองหน้าผู้เป็นแม่หาคำตอบ
ผู้เป็นแม่อึ้งไปเมื่อเห็นภาพนั้น แต่แล้ว
ก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
"แกอย่ามานอกเรื่องนะ" แม่ตะวาด
แพรวรู้สึกเสียใจมากที่แม่ไม่เคยเห็นความรู้สึกของเธอ
เลย เธอจึงเดินออกจากบ้านไป
แต่ยังคงได้ยินเสียงแม่ที่ตะโกนด่าไล่หลังมา

skylab

สมาชิก

Registered: 2005-05-27

Posts: 19

Re: เรื่องซึ้งๆๆภาค2

มีต่อภาค 3 ครับ