You are not logged in.
Pages: 1
แพรว - ลูกคนโต
แพร - ลูกคนเล็ก
"แกน่ะ เคยทำอะไรให้พ่อแม่ได้ภูมิใจบ้างไหม
เรียนก็ไม่ได้เรื่องสู้น้องไม่ได้สักอย่างทำอะไรก็ ไม่เป็น"
เสียงแม่ด่าไม่เว้นแต่ละวัน
โดยเฉพาะทุกครั้งวันประกาศผลสอบด้วยแล้ว แพรวไม่อยากจะ
คิดเลย แม่มักจะว่าเธอทุกครั้งที่เห็นผลสอบของเธอ
แพรวมีน้องสาวอีกหนึ่งคน ชื่อว่า "แพร" แพรเป็นคนเรียนเก่ง
เล่นกีฬาเก่ง และที่สำคัญแพร
เป็นคนสวยและน่ารัก ใครๆก็อยากเข้าใกล้
นั่นล่ะคือข้อแตกต่างระหว่างเธอและน้อง ส่วน
เธอไม่มีอะไรดีสักอย่าง
แพรวเคยคิดอยู่เสมอว่า หากวันใดที่ไม่มีเธอ
แม่คงจะดีใจเพราะเธอไม่เคยทำอะไรได้ถูกใจ
แม่เลยแม้แต่ครั้งเดียว แม่ไม่เคยยิ้มกับเธอ
ไม่เคย.....เลย......แม้สักครั้ง พ่อมักจะคอยอยู่ข้าง
แพรวเสมอในยามที่แม่ว่าเธอ แต่เดี๋ยวนี้พ่อไม่ค่อยอยู่บ้าน
นานๆครั้งพ่อถึงจะกลับบ้าน เมื่อ
พ่อกลับมา แพรวจะดีใจมากจนวิ่งเข้าไปหาพ่อเป็นคนแรก
แพรวกำลังนั่งอ่านหนังสือนิยายอยู่ในห้องเพลินๆ
ขณะนั้นเป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้วเธอได้
ยินเสียงรถเข้ามาในบ้าน ใช่แน่ๆ ต้องเป็นพ่อ
เธอปิดหนังสือวางไว้บนเตียง ใบหน้ายิ้มแย้ม
พ่อกลับมาแล้วดีใจจัง ฉับพลันแพรวก็รีบวิ่งลงไปข้างล่าง
"เก่งจังลูกพ่อสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ด้วย
อย่างนี้พ่อคงต้องให้รางวัลซะแล้ว" พ่อยิ้มแย้ม
Offline
มีต่อภาค2ครับ
Offline
เรื่องนี้เส้ามากอ่ะ อ่านไปเรื่อยๆ เราน้ำตาซึมเรย
น้ำตาอาบหน้า>>>วัยซน+ขน+มหัศจรรย์
Offline
Pages: 1