You are not logged in.
Pages: 1
แพรวเดินมากดออดบ้านของต้น พี่เดือนคนทำงานบ้านเดินออกมาเปิดประตู
และให้เธอรอ
อยู่สนามหน้าบ้าน ต้นเดินมาพบเธอแล้ว
แววตาของเขาที่มองเธอด้วยสายตาที่เย็นชาราว
กับไม่รู้จักกันมาก่อน
"ต้น แพรวขอโทษ แต่แพรวยืนยันว่า แพรวไม่เคยยกต้นให้ใคร
แพรวรักต้น รักเสมอและจะรัก
ตลอดไป" เธอพูดกับหลังของเขา เพราะต้นไม่แม้แต่จะหันหน้ามามองเธอ
เก็บคำว่ารักของแพรวไว้เถอะ ต้นซึ้งใจกับมันมาก กลับไปได้แล้ว
ต้นมีงานต้องทำ" เขาตัดบท
แพรวรู้สึกเสียใจที่แม้แต่คนที่เคยบอกจะอยู่ข้างเธอก็ยังเย็นชากับ เธอ
วันนี้แพรวไม่เหลือ
ใครอีกแล้ว แพรวมองภาพชายหนุ่มที่เธอรักมากที่สุด
ก่อนที่จะเดินจากไปพร้อมน้ำตา
เงียบๆ ต้นเหลือบมองหญิงสาวเล็กน้อย
โดยไม่รู้เลยว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้มี
โอกาสมองเห็นเธอในช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่
คืนนั้นขณะแพรวเขียนจดหมายไว้สองฉบับวางไว้บนโต๊ะ
แล้วเธอก็เดินลงไปข้างล่างพบแม่
กำลังนั่งดูทีวีอยู่อย่างมีความสุขกับแพร
เธอนั่งพับเพียบกราบลงที่เท้า แม่ไม่เข้าใจกับการ
กระทำของเธอจึงเอาเท้าหนี แพรวเงยหน้าขึ้นมองแม่
"ขอให้แพรวได้มีโอกาสกราบแม่เป็นครั้งสุดท้าย" เธอพูดทั้งน้ำตา
แล้วก็เดินจากไปขึ้นห้อง นอน
เช้าวันรุ่งขึ้นพ่อกลับมาบ้านพร้อมกับตั๋วเครื่องบินไปเที่ยวภูเก็ต
พ่อเปิดประตูห้องนอนของ
แพรว เพื่อจะพาลูกสาวคนโตไปเที่ยวด้วย แต่สิ่งที่เห็นคือ
แพรวยังคงนอนอยู่บนเตียงเช่นเดิม
"แพรวไปเที่ยวกันเถอะลูกเอาแต่นอนอยู่เดี๋ยวก็ตกเครื่องหรอก
ปกติเราไม่นอนขี้เซาอย่างนี้ นี่"
พ่อเดินยิ้มมานั่งลงที่เตียงข้างๆเธอ
แต่แพรวยังคงนอนไม่ลุกขึ้นมาคุยมายิ้มกับพ่อเหมือน เดิม
"แพรว แพรว" พ่อเรียกย้ำอีก มือที่กำอยู่แบออก
ยานอนหลับจำนวนมากอยู่ในมือของเธอ
พ่อมองแล้วหน้าซีด
"แพรว ไม่นะ แพรวลูกอย่าทำอะไรโง่ๆนะ แพรว"
พ่อตะโกนร้องสุดเสียงด้วยความตกใจ พ่อ
กอดร่างที่ไร้วิญญาณของแพรวเอาไว้แน่น
บัดนี้เธอไม่ต้องแบกความทุกข์ไว้อีกแล้ว ไม่ต้อง
เสียใจและไม่ต้องมีน้ำตาอีก
มีเพียงซองจดหมายสองซองที่พอจะบอกเล่าเรื่องราวต่างๆที่
เกิดขึ้นได้ทั้งหมด
กราบเท้าคุณพ่อคุณแม่
ขณะที่กำลังอ่านจดหมายฉบับนี้แพรวคงไม่อยู่ที่นี่แล้ว
แพรวอยากจะขอโทษในทุกๆอย่าง
แม้แพรวจะไม่ใช่ลูกที่ดี ไม่เคยทำให้พ่อและแม่ภูมิใจ
แพรวอยากเห็นรอยยิ้มของแม่สักครั้งที่
ยิ้มให้แพรว แต่ตอนนี้แพรวคงไม่มีโอกาสนั้นแล้ว
แม้แม่จะไม่เคยรักแพรว แม้แม่จะว่าแพรว
แต่แพรวไม่เคยโกรธแม่เลยสักครั้ง
แพรวรู้ตัวดีว่าแพรวไม่เคยทำให้แม่ชื่นใจ จะแปลกอะไร
ถ้าแม่จะไม่รักแพรว แพรวรู้ฐานะของตัวเองดี วันนี้ไม่มีแพรว
แม่คงสบายใจ แพรวหวังว่า
การตัดสินใจของแพรวครั้งนี้คงจะถูกใจแม่
อย่างน้อยก็มีสักครั้งที่แพรวได้มีโอกาสทำเพื่อแม่
แพรวอยากบอกพ่อกับแม่ว่า
"แพรวภูมิใจค่ะที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อกับแม่ ไม่ว่าอะไรจะ
เกิดขึ้นหรืออะไรจะเปลี่ยนแปลงไป ไม่ว่าแพรวจะไปอยู่ที่ไหน
แต่มีสิ่งนึงที่ยังเหลืออยู่ และจะ
เป็นอย่างนี้ตลอดไปคือ แพรวรักพ่อกับแม่ค่ะ"
รักเสมอจากลูกสาวคนโต
แพรว.
"แพรว ไม่นะลูกไม่"
พ่อยังคงร้องไห้เสียใจกับการจากไปกับลูกสาวคนโต
"แพรวววววววววววววววววว................."
เสียงของผู้เป็นแม่ร้องไห้ เธอไม่น่าเลย ต้นเหตุที่
ทำให้แพรวตัดสินใจอย่างนี้ก็คือเธอ เธอคนเดียว
แม่ร้องไห้เสียใจกับการกระทำของตัวเอง
"แพรวลูกรัก แม่ขอโทษที่ไม่เคยใส่ใจลูก
ไม่เคยจะสนใจความรู้สึกของลูก แม้ลูกจะไม่เคยทำ
อะไรให้แม่ภูมิใจ แต่แม่ก็รักลูก แม่ขอโทษลูก
แพรวลูกอยากเห็นแม่ยิ้มให้ลูกใช่ไหมจ๊ะ แม่จะ
ยิ้มให้ลูกเห็นนะลูก แม่จะเอาใจลูกให้ทุกอย่างที่ลูกต้องการเลย
ขออย่างเดียวอย่างทิ้งแม่ไป
นะลูก กลับมาหาแม่สิลูก แพรววววว"
ผู้เป็นแม่ร้องไห้คร่ำครวญ ต่อร่างที่ไม่ไหวติงของลูกสาว
แพรวกอดแม่เอาไว้แน่น นี่แหละที่
เธออยากทำมานาน
ต้นตื่นขึ้นมาตอนเช้า พี่เดือนยื่นซองสีชมพูให้เขา
ทำให้เขารู้สึกแปลกใจมากว่านั่นคืออะไร
"จดหมายจากคุณแพรวค่ะ" พี่เดือนบอกแค่นั้น ต้นรับมาอย่างงุนงง
เขาค่อยๆแกะจดหมาย
ออก เห็นใจความจดหมายว่า
ถึง ต้นคนที่แพรวรักมากที่สุด แม้ต้นจะไม่ยอมรับคำว่ารักจากแพรว
แต่แพรวก็ยังจะยืนยัน
ว่าแพรวรู้สึกเช่นนั้น แพรวรักต้นและรักมานานแล้ว
ต้นเป็นคนแรกและคนเดียวที่อยู่ข้าง
แพรวในยามที่แพรวท้อแท้ และหมดกำลังใจ และเป็นคนเดียวที่แพรวรัก
แพรวดีใจมากที่ได้
ยินว่าต้นเองก็รักแพรวเช่นกัน แต่ต่อไปนี้จะไม่มีแพรวที่ขี้แย
ต้องร้องไห้ให้ต้นคอยปลอบอีก แล้ว
แพรวรักต้นเสมอนะและจะรักตลอดไปไม่ว่าแพรวจะไปอยู่ที่ไหนก็ตาม
รักตลอดไป
แพรว.
"แพรว เอามาให้หรือครับพี่เดือน" ต้นหันมาถาม
"เปล่าหรอกค่ะ คุณวินิตคุณพ่อของเธอเอามาให้ค่ะ
คุณแพรวเธอเสียแล้วค่ะ"
"แพรวตายแล้ว" คำพูดนั้นยังคงก้องอยู่ในหูของเขา
"ไม่จริงแพรวไม่ตาย ไม่............" ต้นร้องอย่างบ้าคลั่ง
หลังจากได้รู้จากพี่เดือนว่าแพรวกินยานอนหลับเกินขนาดจนเสียชีวิตเมื่อคืน
เขาเองก็มี
ส่วนผลักดันให้เธอทำเช่นนั้น เขายืนค้างไร้ความรู้สึกใดๆ
แต่แล้วก็มีลมผ่านมาเย็นๆวูบ
หนึ่ง แล้วกลายเป็นความรู้สึกที่อบอุ่น
ต้น แพรวรักต้นที่สุด แพรวอยากอยู่กับต้น
อยากให้ต้นอยู่ข้างๆแพรว แต่แพรวคงทำไม่ได้
แล้ว แพรวต้องไปแล้ว ถึงเวลาของแพรวแล้ว"
แพรวกอดเขาเป็นครั้งสุดท้าย แล้วจากไป ต้น
รู้สึก รู้สึกได้ว่านั่นคือแพรว
แต่เขาคงไม่มีทางรั้งเธอไว้ได้อีกแล้ว
เขาเป็นคนที่อยู่ข้างๆเธอคอยดูแลเธอ ให้ความรักกับเธอ
แพรวเองรักเขาแต่วันนั้นเขากลับ
ปฏิเสธความรู้สึกของเธอ ทำลายความรู้สึกของเธออย่างไม่ไยดี
วันนี้สวรรค์คงลงโทษเขา
แล้ว แพรวจากไปแล้ว
เขาไม่มีโอกาสได้ดูแลผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดอีกแล้ว
สิ่งที่เหลืออยู่
ตอนนี้ก็คือคำว่ารักกับเวลาที่สายไป
นั่นคือบทลงโทษที่สวรรค์มอบให้.
-- ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ความรักของเราไม่เคยจะสิ้นสุด ถึงแม้ลมหายใจของเค้าจะหมดไป
หัวใจเค้าจะหยุดเต้น แต่หัวใจเรายังเต้นอยู่ อบอุ่นอยู่ข้างใน
ทำให้เรารู้ว่าเรายังสามารถรักเค้าได้ตลอดไป ข้างในนี้ในใจของเรา"
จบครับ3ภาคเลยอะยาวหน่อยนะ
Offline
อ่านจบแล้วเป็นไงโพสต์บอกบ้างนะ
Offline
ซึ้งมากครับ จะร้อง T.T
only one that i need to hold her hand and look at the sky together in the night with the starlight.
Offline
โอะโอ มานยาวเกินไปอ่า อ่านไม่ทันอ่า งง ตาลายมากมาย กร๊ากกกกก เดวว่างๆๆจาพยายามอ่าน ตอนนี้ไม่มีรมณ์อ่า แง้วๆๆๆๆ-*- เซงเลย
*|| เลือดจะหลั่งโชลมดินจนสิ้นใจ สวนกุหลาบฯไม่ถอยใครแม้ก้าวเดียว ||*
Offline
อ่าน10ครั้งร้องไห้10ครั้ง
น้ำตาอาบหน้า>>>วัยซน+ขน+มหัศจรรย์
Offline
ซึ้งครับ TT 3 TT
Offline
ไม่น่าจับแยกภาค
ถ้าจะแยกก็คือ แยก rep. เอา แต่ให้อยุในกระทู้เดียว
พอภาค 1-2 ตกไป คนที่ไม่มีเวลามานั่งควานหาในบอร์ด ก็ยังมี
----------
"Don't ever let somebody tell you... You can't do something, You got a dream... You gotta protect it. People can't do something themselves, they wanna tell you you can't do it. If you want something, go get it." - Christ Gardner (The Pursuit of Happiness)
Offline
น้ำตาไหลเลยยยยยยยย
แงๆๆๆๆๆ
2DT!!!
Offline
ซึ้งงงงง T^t
น่าจะเอามารวมๆกานหน่อยอ่า
Offline
บทลงโทษ น่าจะแรงกว่านี้นะ
ไม่แปลกอะไรเลย..ถ้าเธอจะพบกับความเจ็บปวดของความรัก
อยู่ที่ว่า.. เธอจะทอดทิ้งมัน หรือเธอจะยินดีต้อนรับมันต่างหาก
Offline
กว่าจะรู้ว่ารักก็สายเกินไป
" เวลารักใคร..อย่าเสียใจในสิ่งที่คุณได้กระทำ จงเสียใจในสิ่งที่คุณไม่ได้กระทำ "
When loving someone.. never regret what you do..
only regret what you didn''t do.
เวลารักใคร..อย่าเสียใจในสิ่งที่คุณได้กระทำ จงเสียใจในสิ่งที่คุณไม่ได้กระทำ
Offline
Pages: 1