• F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

»Wo|ver!ne« · 2007-05-30 20:32:20

เนื่องจากว่าฟิกนี้เป็นโครงการของชุมนุมในห้องเมื่อปีที่แล้ว อยากจะลองเอามาลงให้ชาว ส.ก.น ทุกคนลองอ่านดู ฟิกนี้แต่งทั้งหมด 8 คน!!! (ลงกินเนสต์ได้ไหมเนี่ย?) ลองอ่านดูนะคะ
*ฟิกนี้อาจมีหลากอารมณ์ปะปนกัน ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน!!*
**ถ้ามีการผิดพลาดในการใช้ภาษา..เตือนได้นะคะ จะได้แก้ไขให้ค่ะ ^_^ **
---------------------------------------------------

บันทึกหน้าที่ 0 "บทนำ" โดย Amanud

คุณเคยได้ยินตำนานเกี่ยวกับความรักมาบ้างรึเปล่า ได้มีตำนานอยู่เรื่องนึงที่กล่าวไว้ว่า "คู่ชีวิต

ที่แท้จริงนั้นจะมีด้ายแดงผูกที่นิ้วก้อยข้างซ้ายเชื่อมกันไว้ รอจนวันวันนึง ด้ายแดงนี้จะทำให้เขาและเธอทั้ง

2 มาพบกันและรักกันในที่สุด"

หลายๆคนอาจจะเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้างก็ไม่รู้ แต่ถ้าเชื่อคงไม่เท่าผมแน่ๆ เพราะเพราะเห็น . . .

เห็นด้ายสีแดงนี้อยู่ที่นิ้วก้อยข้างซ้ายของผม ตั้งแต่ผมจำความดะ . . . . . เดี่ยว!! หยุดก่อน นี่มันไม่ใช่ ฟิก

โรแมนติกนะ เรื่องรักๆใคร่ๆตัดทิ้งซะ ที่อ่านมามะกี้ไม่ต้องใส่ใจมันไร้สาระ ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเนื้อเรื่องต่อ

ไปนี้แม้แต่น้อย เพราะนี้คือฟิกของกลุ่มคน 8 คนที่จะต่อฟิกเรื่องนี้ให้หลุดโลกโดยไม่มีการวางพ๊อดเรื่อง

ไดๆทั้งสิ้น [แล้วตรงนี้จะเขียนเพื่อ - *- ???]

เรื่องเล่าเรื่องหนึ่งที่กล่าวไว้ว่า ศิลาสีแดงอันทรงพลังอำนาจแห่งการเล่นแร่ ได้มี2พี่น้องไขว่

คว้าหามันมา เพื่อจะทำให้ร่างกายของพวกเขากลับเป็นปกติดังเดิม (คุ้นๆเนอะเรื่องอะไรหว่า) แต่ตอนนี้ผม

กลับได้ศิลาก้อนนั้นมาอยู่ในมือแล้ว ? ทำไมหน่ะหรือ

ก็เพราะมีสิ่งที่ต้องทำหน่ะสิ เพื่อเป็นการแก้ไขอนาคตอันเลวร้ายที่พวกผมทั้ง7คนได้เขียนไว้

ใน บันทึกตอนวัยเด็ก ที่เกียวกับการทำลายล้างโลก ซึ้งมีองกรที่เรียกว่า "มิตร" ซึ่งมีคนๆหนึ่งมาอ่านแล้วนำ

สมุดนี้ไป พวกเราคิดว่าคนๆนั้นต้องเป็นหัวหน้าองกรนี้ ผมจึงต้องออกเดินทางเพื่อจะขัดขว้างเขาไว้ โดยต้อง

หาไอเท็ม13สิ่งเพื่อสร้างหินกาลเวลา ที่จะย้อนเวลากลับไปทำลายบันทึกเล่มนั้นซะ แล้วศิลาแดงก้อเป็น1

ใน13ของที่เราต้องใช้

ผม นที เคยเป็นหมอผ่าตัดฝีมืออัฉรียะ จนวันนึงได้เกิดโรคละบาทร้ายแรงที่ไม่สามรถรักษา

ได้และไม่รู้สาเหตุที่มาของโรค ผู้ใดที่ติดโรคจะเกิดอาการเลือดร้อนขึ้นจนเดือด และทะลักออกมาจาก

ทวารทั้ง 9 จนร่างกายแห้งแล้วตายในที่สุด ซึ่งเป็นไปตามบันทึกคำทำนายที่พวกผมได้เขียนไว้ ผมจึงได้

ตามหาวิธีที่จะย้อนเวลกลับไปแก้ไข

จนได้พบวิธีสร้างหินแห่งกาลเวลาที่มีอำนาจในการข้ามเวลาได้ ตามตำราได้กล่าวไว้ว่า การที่

จะสร้างหินนั้น ต้องใช้ของหายากที่13สิ่งบนโลก ทั้ง13 อย่างนั้นคือ

- ศิลาแดง

- ศิลาไร้กระด้าง

- หีบแพนโดร่า

- ศิลาน้ำแข็งไรละลาย

- ลูกแก้ว4วิญญาณ

- เข็มนาฬิกาแห่งต้นไม้กาลเวลา

- หนวดบั๊บโบ๊ะ

- เลือดจิ้งจอก9หาง

- ลูกบิดประตูแก่นแท้

- ผลองุ่นนาฬิกา

- มีดหัวกะโหลก

- โควเวอร์4แฉก

- ดินสอเด็กซิ่ว3ปีซ้อน

ผมจึงได้เปิดประตูปิเอโร่ลิ้น 2 แฉกเพื่อออกเดินทาง

~ ขอจบบนนำเอาดื้อ ๆ ด้วยประ กา ระ ชา นี้ ~

*เหตุที่เว้นวรรคบรรทัดต่อบรรทัดนั้น เพราะว่าต้องการให้อ่านได้ง่ายจะได้ไม่ปวดตาค่า*

<BeaR> · 2007-05-30 20:38:06

Wow ... ประตูปิแอโร่

เป็นกำลังใจ นักเขียนทุกท่าน ...

»Wo|ver!ne« · 2007-05-30 20:42:56

บันทึกหน้าที่ 1 "ผู้ไร้ทางเลือกทั้ง7" โดย Amanud

ณ หอนาฬิกา 500 ยอด ชั้นที่ 499

"มีดหมอไร้รัก" ฉึกๆๆ เสียงมีด14เล่มพุ่งเข้าใส่ฟันเฟืองนาฬิกาขนาดยักษ์

"เฮ้ย มิลี่ กับดักชั้นนี้หมดยัง"

"รู้สึกว่า ... เอ... เหลือที่บนหัวนายเท่านั้นละ อันสุดท้ายแล้ว"

"ฮะ เฮ้ยยย!!"

"ตึงๆ ๆๆ!!!"เสียงฟันเฟืองจำนวน3ถึง4อันตกมาบริเวณที่นทียืนอยู่

"ตามมะค้า~"

"ไม่บอกซะพรุ่งนี้ละฟะ"

"นู๋กลัวไม่ตื่นแต้ว >_< "

"เออ เด๋วได้ตื่นเต้นแน่ ไปกันได้แล้วอยากกลับบ้านไปเล่นเกมก้อตามมาไวๆ"

"ค่าๆ"

"ชั้นสุดท้ายแล้วสินะ หวังว่าไม่มีกับดักนะ"

"ไม่มีมั่ง??"
"แล้วไหนฟะผลองุ่นนาฬิกา จะได้ไปหาอย่างอื่นต่อซะที"

"นี่ไงหอมน่ากินมากเลยละ อ้ามม ~"

"เฮ้ย !! ท่าไม้ตายลับที่18 "กงเล็บเหล็กกระชากวิณญาณ""นิ้วทั้ง5ของนทีพุ่งตรงไปบีบหัวของมิลี่ทันที

"อ๊าย จะแตกแว้ว จาแตกแย้ว หัวจาแตกแย้ววว ผิดไปแย้ว นู๋ผิดไปแย้วค่า ปล่อยหนูน้า"

"เอามานี่ อย่ามั่วแต่เล่นซิฟะ เดี๋ยวกัดให้นี่"

"โด่ ล้อเล่นหน่อยเดียวกะมะได้"

"ไม่ได้เฟ้ย"

"ตอนนี้เรามี 5 ชิ้นแล้วใช่มะ พวกรุนรุนมีอีก4 เท่ากับขาดอีก 3สินะ"

"มิลี่ ไปไหนต่อดีละ หาเลือดจิ้งจอก ลูกบิดประตูแก่นแท้ หรือว่า ศิลาน้ำแข็งไร้ละลาย"

"ศิลา"มิลี่ พูดเรียบๆอย่าผิดปกติ"
"ศิลาน้ำแข็งรึ จอร์จไปรออยู่ที่นั้นแล้วนี่"

~•[ประตูปิเอโร่ลิ้น2แฉกเอ๋ย จงสดับ แล้วขานรับ นำตัวข้าและพวกพ้อง ไปยังโลกส่วนอื่น ตามข้าบรรชา]•~

เธอคนนี้ชื่อว่ามิลี่ เป็น1ใน7ผู้เขียนบันทึกเล่มคำทำนายที่หายไป ชอบเล่นเกมเป็นที่สุด มี

ความเชียวชาญเรื่องกลไกลต่างๆและเรื่องคอมพิวเตอร์ผลได้ไปเจอเธอตอนไปเอามีดหัวกะโหลกจึงลาก

เธอมาร่วมรับผิดชอบด้วย

พวกเราทั้ง7คนได้แบ่งกลุ่มกันออกตามหาเป็น2กลุ่ม กลุ่มผมมี 4 คน คือ ผม มิลี่ จอร์จ ไซ

ส่วนไซหน่ะ โดนกิโยตินสับตาบตั้งกะชั้น112แล้ว - -"ผมอดvdoและเก็บข้อมือไว้เป็นที่ระทึกแระ

ส่วนอีกกลุ่มนึงมี รุนรุน รัน และริน

"แวบ การเชื่อมต่อล้มเหลว"

"เห้ย นี่ไม่ใช่เน็ตราคาถูกนะ ไมหลุดง่ายงี้ อีกรอบก็ได้วะ"

~•[ประตูปิเอโร่ลิ้น2แฉกเอ๋ย จงสดับ บลาๆๆ]•~

• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •

• 12ปีก่อน •

ณ ฐานทัพลับที่สมานเด็กเล่นของเมืองแห่งสันติภาพระหว่างมนุษย์และปีศาจ

ในบ้านต้นไม้หลังเล็กๆหลังหนึ่ง ที่ให้บรรยากาศสบายๆเงียบแล้วร่มรื่น มีกลุ่มเด็กอายุประ-

มาน5-10ปี 7 คน อยู่บนต้นไม้นั้น แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นว่า

"นี่ๆ ริน รัน กำลังเขียนอะไรอยู่อ่ะ"เสียงของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงพูดขึ้น

"เขียนบันทึกคำทำนายวันสลายโลกอยู่อะ พี่ไซ สนใจป่าว"ทั้ง2ได้พูดขึ้นพร้อมกัน

"เห?? วันสลายโลกเหรอ?"

"กะจะให้ช่วยกันเขียนน่ะ เขียนกันทั้ง7คนเลย ว่าไง"ทั้ง2คนพูดพร้อมกันเช่นเดิม"

"ง่า - - "

"เราแล้วแต่จอร์จอะ"รุนรุนบอกไปอย่างนั้น

" . . . . . . . . .."

"พี่ไซ พี่จอร์จไม่ต้อง ถือว่าตกลงละกัน เน้อ" รินกับรันยังพูดพร้อมกันโดนที่ไม่ได้นัดหมาย

กันเช่นเคย
"ง่า มัดมือชก"

"อืม ก็ได้ไม่ขัดหรอกจ๊ะ"

"เลยตามเลย"มิลี่กับนทีตอบตกลงไปเพราะรู้ว่าบอกว่าไม่ไปก็ไรผล

"ตกลงตามนี้นะ งั้นขอเริ่มก่อนนะ เริ่มจากมีโรคระบาทที่ไม่ทราบสาเหตุเกิดขึ้น อาการของ

โรคนั้น จะทำให้เลือดผู้ที่ติดโรค ร้อนขึ้นจนเดือด และไหลออหมาจากทวารทั้ง 9 จนหมดตัว และแห้งตาย

ในที่สุด"
"อ๊ะ คิดเหมือนกันเลย"รินและรันยังพูดพร้อมกันอย่าต่อเนื่อง (อีกแล้ว)

"คู่พี่น้องปาหลาด" รุนรุนพูดออกมาแบบนิ่งๆด้วยหน้าตายของเธอ

"โรคระบาทนี้จะเกิดขึ้นจากเมืองเล็กๆใน ทวีปที่มีประเทศศูนย์กลางของโลก และค่อยๆระ-

บาดไปทั่วประเทศภายใน6เดือน และระบาดไปยังประเทศเพื่อนบ้านในอีก6เดือนต่อมา" มิลี่เขียนเรื่องต่อ

จากพวกรินรัน
"ต่อจากนั้นก็มีเหตุระเบิดที่สถานีขนส่งต่างๆไม่ว่ารถไฟ รถโดยสาร สนามบินต่างๆ หมอชิด

สนามบินดอนเมือง ไม่เว้นแม้แต่สุวรรณภูมิ" นทีเริ่มต่อเหตุการณ์จากมิลี่

"ยอดเลย ค่า / ค๊าบ อะพี่ไซ ตาทีแล้ว อะ" ริน รัน บอกนทีกับมิลี่ และยิบสมุดเล่มสีขาวที่มีปกเขียนว่า "ลีฟโน้ต" แล้วข้างล่างเขียนต่อว่า "บันทึกคำทำนายวัยสลายโลก"

"เอ้า ก็ได้ ก็ได้ งั้นต่อไปก็ . . . . . . . .

หลังจากนั้นสมุดเล่มสีขาวนั้นก้อวนจนครบทุกคน

"เสร็จแล้ว จะเอาหนังสือเล่มนี้ไปเก็บไว้ในลิ้นชักโต๊ะนะ"

"อืม"

" . . ."

"• • •"

"งืมๆ"

"จ้าๆ"

หลังจากนั้นประมาน 3 เดือน สมุดเล่มนั้นก็ได้หายไปจากลิ้นชักอย่างไร้รองรอย

• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
ณ เมือง ไอซ์เบิร์นเมาท์

เป็นเมืองเล็กๆที่มีหิมะตกตลอดทั้งปีอยู่กลางหุบเขาแต่เป็นเมืองที่เจริญผิดกับสถานที่ตั้ง ( หลังเขา )เส้น

ทางที่จะเข้าหมู่บ้านนี้มีแค่ ถ้ำเท่านั้น ไม่ก้อเข้ามาเวทมนตร์เรื่องที่จะบินเข้ามานั้นตัดไปได้เลย เพราะหิมะ

ตกตลอดปี ตกหนักด้วย

"ไงจอร์จ ได้ของอย่างว่ามายัง"

" . . . . . . ."จอร์จไม่ตอบอะไรแล้วหยิบหนังสือเล่มนึงขึ้นมาให้นที

"เอ๋ อ๊ะ โอ้ววว เห้ย หินน้ำแข็งไร้ละลาย ว่อยไม่ใช่หนังสือ 18up"

"ป๊าบ‼" เสียงเหมือนอะไรซักอย่างกระแทกหัวของนทีอย่างจัง

"ตานี่ ปากบอกไม่ใช่และเก็บเข้ากระเป๋าทำไม ห๊า" และแล้วต้นเสียง ป๊าบ ก็พูดขึ้น

"อ๊ะ โทษทีมันเคยชิ..เอ้ย มะช่ายย มันเผลอตาประสาผู้ชาย"

"อ๋อหร๋อ จะพยายามเชื่อเป็นหนที่138แล้วกันนะ"

"เห้ย มันเยอะขนาดนั้นได้ไง ตอนไหนกัน"

"เอ๋ ถามมานี่ให้ฉันพูดได้จริงๆหร๋อ"

"หะ เห้ย"

"เริ่มจากตอนนี้น ฉอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"อ๊ะ ไม่นะ"

"ละก้อตอนนู้น แว้ดๆๆๆๆๆๆๆ"

"หยุดนะ หยุดเถอะ"

"เดี๋ยวซิ ยังมีตอนนี้อีก บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"ผม ผิดไปแล้ว ผมขอโทษ ผมเป็นตัวลามก ผมผิดทุกอย่างอะ ที่ทำไปทุกอย่างผมไม่ดีเอง

ผิดผิดไปแล้วคร๊าบบบ หยุดเถอะคร๊าบบบ"

"โฮ๊ะๆๆๆ ที่หลังอย่าทำอีกละ ข้อใลของฉันน่ะ ไม่เคยพลาดอยู่แล้ว โฮ๊ะๆๆๆๆ"

และแล้วศึกระหว่างมิลี่กับนทีก็ได้จบลงด้วยดี ( ? ) โดยที่เหมือนจะได้ลืมใครบางคนที่กำลังส่งหินน้ำแข็ง

ไร้ละลายให้นทีอยู่

"ขอบใจมากจอร์จเหลือ2อย่างแล้ว กับ เลือดจิ้งจอก9หางไปไหนต่อดี"

"ไปลูกบิดประตูแก่นแท้ก่อน ไม่ไปเลือดจิ้งจอก9หาง"มิลี่พูดแบบเรียบๆอีกครั้ง

"งืมๆ เห้ยด้วย ประตูแก่นแท้นี่มัน มีลูกบิดด้วยหร๋อ"

"ไม่มีนี่ น่ารู้สึกเหมือนว่าจะเป็นประตูแบบผลักนะ"

"เอาแล้วไง ไอตำราเล่มนี้มันเริ่มมั่วแล้วไง"

ระหว่างที่ทั้ง2คนกำลังพูดกันแบบลืมใครไปบางคน นั้นก็ได้มีเสียงโทรศัพท์ของมิลี่ดังขึ้น

"ช่วยมาถีบมาถีบฉานที ~ มาถีบมาถีบฉานที ~ "

"มิลี่ นั้นเพลงไรอะ" - -

"ช่างชั้นย๊ะ"

"เหวย พี่ลี่ ชั้นรินนะ"

"อ๊ะ หวัดดี ตายไปบ้างไหม๊ทางนั้น"

"อ่านะ ถามกันแบบนี้เลยหร๋อ ยังอยู่ดีกันทุกคนหนักเหนียวกันมากเลยงับ"

"อ่านะ หญิงก้องี้ละ อ๊ะทางนี้มีไซตายไปคนนึง นทีอัดvdoเอาไว้ด้วยเด๋วเจอกันแล้วเอาให้ดูนะ"

"เย้ > < "

"ทางนั้นละได้อะไรเพิ่มบ้างยัง"

"ได้ลูกบิดประตูแก่นแท้อะ"

"เห้ย แก่นแท้มีลูกบิดประตูจริงๆด้วยละนที"มิลี่หันไปบอกนที

"จอร์ดสบายดีไหม๊"รินถูกรุนรุนแย้งโทรศัพท์มาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"จอร์ดยังสบายดีอยู่ครบ33จ้า"

"อืม แค่นี้ละ"

"อ๊ะ อ่าว ซะงั้น"

"เด๋วพวกหนูไปรอที่ฐานลับนะ บาย"รันได้รับทีศัพท์มาจากรุนรุนอีกที

"จ้าๆเด๋วของครบแล้วจะไป"แล้วรันก้อว่างหูไป

"ว่าไงมิลี่ พวกนั้นได้ลูประตูแก่นแท้แล้วหร๋อ"

"อืม"

"เอาละเหลือแค่เลือดจิ้งจอก9หางแล้วน้า เตรียมใจหรือยังมิลี่จ๋า"

"เอ๋?? เรื่องอารายการหร๋อค้า" มิลี่พูดพร้อมตั้งท่าโกยแนบเต็มที่

เนื่องด้วยจากที่มิลี่เป็นเชื่อสายของจิ้งจอกก็ย้อมเป็นจิ้งจอก9หางเป็นธรรมดา

"จอร์จตอนนี้ละ โซ่ แส้ กุญแจมือ"จอร์จที่ซึ่งถูกลืมไปตรงเข้าไปจับมิลี่ไว้มันที

"กรี๊ดๆๆ~~~~อย่ารุนแรงกับสภาพสตรีสิค้า ><"

" . . . . . . . ."

"จอร์จขาปล่อยหนูปายน้าค้า~~"มิลี่เริ่มอ้อน

". . . . . . . . . ."

"ง่ะ ปล่อยซี ปล่อยน้า~"มิลี่เริ่มดิ้นแทนเมื่อไรนึกได้ว่ากาอ้อนใช้กับจอร์จไม่ได้ผล

"สาวน้อย อยู่นิ่งๆซิ เลือกมาจะให้พี่คนนี้ดูดเลือดออกมาหรือให้เพื่อนพี่กรีดเอาเลือดออก

มา"นทีพูดทอยค่ำเยี่ยงโจรได้อย่างสุภาพแนบเนียน

"นที นายหายกลัวเลือดแล้วหร๋อค่ะ"มิลี่ถามแล้วแสยะยิ้มด้วยแววตาไรเดียงสา

"อ๊ะ !!!"

"ก๊ากกกๆ นาย เป็นแวมไพร์ ภาษาอะไรเนี่ย ก๊ากๆๆๆ แค่เห็นเลือดจะเป็นลมแล้วยังคิดจะดูด

เลือดอีกหร๋อ"มิลี่หัวเราะอย่างซะใจ

"จอร์จกรีดเลย มันอับอาจมาว่าปมด้อยเค้า" TT - TT

". . . . . . . . ."จอร์ดค่อยๆเอามีดกรีดไปที่ข้อมือขวาของมิลี่

"เห้ เบาๆเซ เด๋วข้อมือก้อขาดดันพอดี"

"เอาให้ขาดเลยจอร์ดเด๋วชั้นจะได้ต่อให้ยิ่งจนๆอยู่ หาตังค์คืนจากเพื่อนที่ละดี"นทีพูดพร้อม

กับเอาผ้ามาปิดตาไว้

"เออนี่ นทีนาย กลัวเลือดแล้วต่อผ่าตัดคนไข้ทำไงละเนี่ย"

"ก็เอาผ้านี่ปิดตาไว้ไง"

"ตะ ตะ ตาทิพย์"มิลี่อ้าปากค้าง

"เอ้าแค่นั้นพอแล้วจอร์จ ปล่อยมิลี่ได้แล้ว

"อ๊า แผลใหญ่จาง จอร์ด ไอแรงช้างสาร"

"มือขวามีพลังรักษานี่ไม่ใช้ละ"

"มันใช้ได้กับสิ่งนั้นโดนจับเท่านั้นนะ"

"ก้อจับข้อมือตัวเองเด้"

"จะบ้าเหรอใครจะทำได้"

"มาๆเดี๋ยวเย็บแผลให้ แบบไม่มีรอยเหลือเลย" นทีเริ่มเอาเครื่องมือหมอออกมาจะเสื้อโดนที่

ยังปิดตาอยู่
"ฉึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆอะ เป็นไงเช็ดคราบเลือดออกด้วยละ"

"ว้าว สุดยอดไม่มีรอยเหลือเรย อัฉรียะ"

"อะเอานี่ไปด้วย"นทีส่งกระดาบเล็กๆสีขาวๆที่เขาพึ่งเขียมเมื่อก็ให้มิลี่

"อะไรหน่ะ หน่วย สิบ ร้อน พัน หมื่น แสน 3แสนนนนี่ไรอะ"

"บิลเก็บตังไง บอกไปแล้วหาตังกับเพื่อนอะ ดีนักเชียว"

"ไอหน้าเงิน ขนาดเพื่อยยังไม่เว้น"

"ไปกันได้แล้ว ปานนี้รุนๆคิดถึงจอร์ดตายและ

~•[ประตูปิเอโร่ลิ้น2แฉกเอ๋ย จงสดับ บลาๆๆ]•~

"แวบ"
• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •

satoru · 2007-05-30 20:44:47

ได้กลิ่นอายการ์ตูนหลายเรื่อง

เช่น mar , fullmetal achemist ,inuyasha ,naruto etc.

godome · 2007-05-30 20:45:59

เมพมาก

»Wo|ver!ne« · 2007-05-30 20:46:31

555+ คนที่แต่งก็ชอบการ์ตูนแนวนี้ละค่ะ:)

»Wo|ver!ne« · 2007-05-30 20:52:06

บันทึกหน้าที่ 2 "ผู้สืบทอด" โดย Sugar Cream *Part 1*

• ที่ เมืองไลท์ทาลซัน ณ หมู่บ้าน โดร์นาร์ด บูเลอวาร์ด •

"เฮ้ยยย!!....นี่นายทำอะไรของนายเนี่ยยยย!!! ปล่อยยยยยเซ่!!!!" ผมพูดขึ้นมา

"ไม่เอาอ่ะ! จะเปิดดดดดด!!!!!!!!!!" อีกเสียงหนึ่งพูดขึ้น

"ถ้านายเปิด..ปู่ได้ฆ่าเราสองคนแน่ๆ" ผมพูด

"อะ!หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ห้ามเปิด!! และอย่าแม้แต่จะคิด!! " เสียงแก่ๆอีกเสียงหนึ่งตะโกนดัง

ขึ้นมา เราทั้งสองคนตกอยู่ในความเงียบสงบโดยปราศจากเสียงตอบโต้ใดๆทั้งสิ้น….

(ประมาณว่าบรรยากาศมาคุ)

ใช่แล้วล่ะครับ…ผมชื่อเซฟิรอส วูลฟ์ เพื่อนอีกคนที่ผมเถียงกับมันอยู่เมื่อตะกี้เนี้ย…

มันชื่อโซฟอส เวอร์โรนิก้า เราสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ พวกเราอาศัยอยู่ที่หมู่บ้าน

แห่งนี้ หมู่บ้านเล็กๆที่เงียบสงบ อุดมสมบูรณ์ตลอดปี….จะให้หาที่ดีๆแบบนี้ก็ไม่มีแล้วละ

ครับ

"เอ่อ…คือผม….." ผมพูดตะกุกตะกัก

"ปู่ครับ..ผมอยากรู้มากๆเลยละครับปู่ว่าเจ้ากล่องนี่เนี่ย..มันใส่อะไรไว้..ทำไมปู่ถึงไม่เปิดให้

พวกผมสองคนดูสักที.." โซฟอสพูดตัดบท

"เฮ้อ…เจ้าสองคนนี่ละน้า…ถึงเวลาแล้วซินะที่เจ้าจะได้รับรู้เรื่องราวเหล่านี้.." ปู่เซ็ฟพูด

ก่อนที่จะนั่งลงหน้าเตาผิงอุ่นๆ

"เรื่องราวของกล่องใบนี้หน่ะนะ…มันเกิดขึ้นหลังจากมีเด็กกลุ่มหนึ่งได้เขียนบันทึก

เกี่ยวกับการทำนายต่างๆเอาไว้นะสิหลานเอ๊ย.. ว่าจะมีโรคระบาดร้ายแรงเกิดขึ้น จะเกิด

ระเบิดตามที่ต่างๆ เหมือนเป็นหายนะครั้งใหญ่เลยละ"

"แล้วมีผลอะไรมั้ยละครับปู่" โซฟอสถาม

"จะว่ามีมั้ยนะเหรอ..ฮืม…ปู่ก็ตอบลำบากนะ..ความจริงนะพอหายนะเหล่านั้นได้เกิดขึ้น เด็ก

กลุ่มที่เขียนบันทึกนั่นนะ ก็เริ่มตามหาของที่จะมาช่วยข้ามกาลเวลาได้นะซิ.."ปู่เซ็ฟตอบ

"ขะขะขะ…ข้ามกาล…เวลา…." ผมและโซฟอสพูดพร้อมกัน..

"มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อใช่มั้ยละหลาน..หืมม??"

"ครับ..เหลือเชื่อมาก" ผมตอบ

"พวกเจ้ารู้มั้ยว่ากาลเวลาเนี่ย…เป็นสิ่งต้องห้าม…..ไม่ว่ามันจะเดินทางไปไกลสักแค่ไหน…

ไม่ว่าใครจะทำอะไรกับมัน มันก็ต้องวกกลับมาที่เดิมอยู่ดี…"

"ครับปู่" พวกเราตอบพร้อมกัน

"ถึงแม้เด็กๆกลุ่มนั้นจะข้ามกาลเวลาที่ยับยั้งไม่ให้หายนะเกิดขึ้นมาได้ แต่ในที่สุดแล้ว..

หายนะเหล่านั้นก็ต้องเกิดขึ้น..ใครก็หยุดมันไว้ไม่ได้…"

"แล้วพวกเด็กๆกลุ่มนั้น..รู้ตัวมั้ยละครับปู่…ว่าพวกเขากำลังทำอะไร" โซฟอสถาม

"ปู่เองก็คิดว่า…คงจะรู้ตัวแค่ว่าถ้าหากข้ามกาลเวลามาได้หายนะเหล่านั้นก็จะไม่เกิดขึ้น.."

"เอาละ! ปู่คิดว่าถึงเวลาที่เราจะได้รับรู้เกี่ยวกับกล่องใบนี้สักทีสินะ" ปู่เซ็ฟบอก

"กล่องใบนี้ชื่อของมันก็คือ "เบ็ทซาเรล หรือ กล่องแห่งเงา" กล่องใบนี้มันเกิดขึ้น

โดยผู้สร้างรู้ว่าจะต้องมีหายนะเกิดขึ้น กล่องนี้จะเก็บสิ่งที่สำคัญที่สุดเพื่อรอผู้สืบทอดที่จะ

สามารถเปิดมันและสามารถนำสิ่งของที่อยู่ในกล่องนี้ส่งให้กับผู้ที่จะทำภารกิจยังไงล่ะ….

หลาน…" ปู่เซ็ฟอธิบาย

"งั้นถ้าเกิดเปิดกล่องนี้และเอาของไปส่งให้แก่คนๆนั้น เรื่องก็จบสิครับปู่ ไม่เห็นจะยากเลย..

ใช่มะฟอส?" ผมพูด

"ช่ายเลยยย! ง่ายจะตาย!!!" โซฟอสพูด

"ง่ายเหรอหลาน..หืมมม? ถ้าเจ้าหาเบ็ทซาเรลอีกกล่องมาสิแล้วค่อยมาพูดกับปู่นะหลานรัก

เอ๊ยยย!" ปู่เซ็ฟพูด - - ตบหัวของเราสองคนเบาๆ..พร้อมกับเดินถือขวานเอาไปฟันฟืนหน้า

บ้านอย่างสบายอารมณ์

ตัดมาที่เมืองไอซ์เบิร์นเมาท์

"รุนรุน…พี่จอร์จกลับมาแล้วจ้า!"

"ไงพี่จอร์จ..เป็นยังไงบ้างหาได้ครบมั้ย" รุนรุนถาม พร้อมกับกวาดสายตามองไปแต่ละคน..

แล้วถามขึ้นมาอีกว่า…

"นี่พี่ไปอาบเลือดกันมาเหรอ? ทำไมถึงโชกเลือดกันอย่างงี้อะ?"

"โอยไปถามไอบ้า นที เอาเองเหอะ! พี่ไปดีกว่านะ…คาวเลือดชะมัด!" จอร์จพูดแล้วเดินไป

ที่อ่างล้างหน้าทันทีทันใด

"อ้าวพี่มิลี่..ทำไมข้อมือเหมือนโดนกรีดมาอย่างงั้นหน่ะ?" รุนรุนสงสัยอีก

"ช่างเถอะรุนรุน..เอาเป็นว่าเราหาของได้ครบแล้ว..พร้อมที่จะทำแล้วละ"มิลี่บอก

นทีพูดขึ้นว่า "เอาละพวกเรานอนซะ แล้วพรุ่งนี้เราไปที่โบสถ์พรอนเทียร์ร่ากัน"

ณ เวลาตี 5 ครึ่ง ที่โบสถ์พรอนเทียร์ร่า

"โอเค!พร้อมนะพวกเรา!" นทีบอก

"อืม!" ทั้งหมดกล่าวพร้อมกัน

ทั้งหมดได้ทำพิธีข้ามกาลเวลาเพื่อไม่ให้หายนะเกิดขึ้น หารู้ไม่ว่าวิธีเหล่านั้นถึงจะ

ช่วยให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้แต่ลูกหลานเหลนโหลนของพวกเขาก็ไม่พ้นหายนะที่พวกเขา

ก่อขึ้นอยู่ดี…ในคืนนั้นฝนตกหนักตลอดทั้งคืนและไม่มีทีท่าว่าจะยอมหยุด พวกเขาฝันประ-

หลาดอย่างเดียวกันว่า "เรื่องราวยังไม่จบลงเพียงแค่นี้"

ตัดกลับมาที่เมืองไลท์ทาลซัน

"ให้ตายซิ! ไอฝนนี่ตกอยู่ได้ทั้งวัน น้ำท่วมพอดี!!" โซฟอสบ่นพึมพำ

"นั่นสิ..จะตากผ้าก็ไม่ได้ตาก เหม็นอับหมดแล้วนะเนี่ย" ผมบ่นด้วยคน

"เริ่มแล้วซินะ" ปู่เซ็ฟพูด พร้อมกับจิบน้ำชาและอ่านหนังสือพิมพ์ไปด้วย
"เริ่มแล้ว..เหรอครับ..??" ผมและโซฟอสถาม

"ฮืม!" ปู่เซ็ฟบอกพร้อมกับถอนหายใจยาวๆ

"พอกันทีซิน้า…เด็กพวกนี้นิ ถ้าเจอเมื่อไรจะตีให้ตายไปเลย!!" ปู่เซ็ฟพูดพลางหงุดหงิด

เล็กน้อย ปู่วางหนังสือพิมพ์ลงแล้วเดินฉับๆไปทางทิศเหนือของบ้าน เข้าไปยังห้องเก็บของ

ชั้นใต้ดินและเรียกพวกผมทั้งสองคน

"เซฟิรอส โซฟอส!! เจ้าทั้งสองลงมานี่..เดี๋ยวนี้!!!"

"คะ..คะ..คร้าบบบบบ!!" พวกเราตอบ

"เอาละพวกเจ้าทั้งสองยืนมือออกมา…เอามือไว้เหนือเบ็ทซาเรล อยู่นิ่งๆห้ามเอามือขยับไป

ไหน" ปู่เซ็ฟสั่ง แล้วปู่ก็ท่องคาถาอะไรบางอย่างที่พวกเราฟังไม่ออก และก็เป็นอย่างที่ปู่คิด

จริงๆ เบ็ทซาเรลเปิดออก ข้างในเป็นคัมภีร์เก่าๆที่เขี่ยนด้วยอักษรฮิบบรู – หรืออักษรอะไร

สักอย่าง กับ…กับ…แอปเปิ้ลสองผล(?)

"เอ่อ…ไอคัมภีร์เนี่ยก็เข้าท่าอยู่หรอก แต่แอปเปิ้ลนี่นะสิ…." โซฟอสบอก

"เอาเถอะหลานเอ๊ย…ไม่ว่าจะเป็นของอะไรที่อยู่ในเบ็ทซาเรลนี้ก็ล้วนมีความสำคัญทั้งนั้น"

ปู่เซ็ฟบอก…ผมว่านะ ความจริงแล้วปู่ก็คงจะแปลกใจเหมือนกันว่าทำไมถึงมีแอปเปิ้ลสอง

ผลอยู่ในกล่องใบนี้

"ฮื้มม!! นี่คือภารกิจของเจ้าทั้งสองคน!! ในฐานะผู้สืบทอด! เจ้าทั้งสองจะต้องนำคัมภีร์ และ

แอปเปิ้ลทั้งสองผล ไปฝากไว้ที่เมืองมอร์รอค แล้วไปหาร้านที่ชื่อ "อัลลินห์ สารพัดเครื่อง

ช่าง" เขาจะบอกทางไปเมืองไอซ์เบิร์นเมาท์ เจ้าทั้งสองต้องนำของไปส่งให้กับหมอที่ชื่อนที

แล้วเดินทางกลับ…เจ้าเข้าใจรึยัง? อย่าให้ปู่ต้องย้ำอีกที เข้าใจมั้ย?"

"ครับ!!" พวกผมตอบ

Last edited by »Wo|ver!ne« (2007-05-30 20:52:46)

PalaDin_Ss · 2007-05-31 07:52:52

กะจามีกี่บทเนี่ยยย เอาให้จบนะครับ

MagiSter•Negi•Magi · 2007-05-31 11:06:57

สรุปมันเป็น แนว แฟนซี ฮา ใช่มั๊ยเนี่ย - -

เอามาปนกันกี่เรื่อง ? - -

»Wo|ver!ne« · 2007-06-01 18:39:59

เรื่องนี้ไม่มีขีดจำกัดค่า:D ไม่ตายตัว:)

»Wo|ver!ne« · 2007-06-01 18:50:38

บันทึกหน้าที่ 2 "ผู้สืบทอด" โดย Sugar Cream *Part 2*
ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ผมและโซฟอสได้นำของทั้งสองอย่างใส่กระเป๋า ก่อนออกเดินทาง ปู่เซ็ฟ

ได้พูดกับพวกเราไว้ว่า.. "จำไว้นะหลานทั้งสองเอ๊ย..ภารกิจในครั้งนี้ยิ่งใหญ่กว่าที่เจ้าทั้งสองคนคิดไว้มาก

นัก…ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นขอให้เจ้าจงมีสติ!!"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

นี่ก็ผ่านไปครึ่งค่อนวันแล้ว ผมกับโซฟอสเราสองคนก็ยังมุ่งหน้าต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง….

"เซฟิรอส! หิวแล้วอะ…เราเดินกันมาครึ่งวันแล้วนะ..หาอะไรกินกันเถอะ!" โซฟอสบอกผมด้วยเสียงที่อ่อน

แรง

"นั่นสิ เอายังไงดีละทีนี้? เฮ้ยๆๆๆ ดูนั่นสิ!" ผมบอกด้วยเสียงตื่นเต้น…สิ่งที่ผมเห็นนะ มันเหมือนกับโอเอซิส

กลางทะเลทรายซาฮาร่าเลยละครับ!

"โอยยยย…..สวรรค์ทรงโปรด!!!" โซฟอสพูดด้วยความตื้นตัน

"เข้าไปเลยมั้ย?"

"เอาเลยๆ ดูซิว่าจะมีอะไรให้กินบ้าง" ผมพูดและผลักประตูเข้าไป…

"เฮ้ย..โซฟอส..เรามาผิดร้านรึเปล่า" ผมกระซิบกับโซฟอส พร้อมกับกวาดสายตามองดูรอบๆ และรู้สึกอึ้งๆ

ด้วยกันทั้งสองคน

"เอ่อ..อ..อ…เราว่า..เราก็ไม่รู้เหมือนกันนะ" โซฟอสตอบผมกลับมาอีกที

คืออันที่จริงแล้วผมกับโซฟอสเห็นร้านอาหารข้างทางร้านหนึ่ง เป็นร้านที่เราสองคนคิดว่ารอด

ตายกันแล้ว..แต่ว่า..ในร้านอาหารกลับมีแก๊งผู้ชายหน้าตามหาโหดสัก 20 คนได้ละมั้งครับ…(แล้วเราจะทำ

ยังไงกันดีละ..ที่นี้…)

"เฮ้ย! ไอหนูสองคนนั่นน่ะ!! มาทำอะไรแถวนี้! รู้มั้ย..ว่านี่มันถิ่นใคร?!" เสียงโหดเสียงหนึ่งดังขึ้น

"เอ่อ….พี่ยังไม่รู้เลยว่าถิ่นใคร..แล้วผมจะรู้มั้ยเนี่ย…" ผมนึกในใจ

"ผม..มาหาอะไรกินครับ..คิดว่าที่นี้เป็นร้านอาหาร..งั้นผะ..ผม ไม่รบกวนพี่ๆดีกว่านะ!" โซ-ฟอสพูดพลางดัน

ตัวผมที่กำลังยืนครุ่นคิดอยู่ว่าแถวนี้คือถิ่นใครออกไป..

"อะแฮ่ม!...คิดเหรอฮ๊า..ว่ามาแล้วจะออกไปง่ายๆ!" เสียงหนึ่งพูดขึ้นมาอีก..คราวนี้ทำเอาผมขนลุกชูชันไป

ทั้งตัวเลย

"หยุดสักที! เลิกแกล้งเจ้าหนูสองคนนั่นได้แล้ว!!!!" มีเสียงอีกเสียงหนึ่งตวาดออกมาอีก แต่ทว่าเสียงนี้ฟังดู

แล้วมีอำนาจยิ่งใหญ่นัก…น่าจะเป็นหัวหน้าแก๊งนะครับ..ผมคิดว่าอย่างนั้น..

ผมและโซฟอสหันกลับไปมอง..ชายผู้นี้รูปร่างสูงใหญ่หน้าตาโหด สุขุม แต่แววตาของเขานั้นเต็มไปด้วย

ความฉลาดและเจ้าเล่ห์ เขาถามขึ้นอีกว่า..

"เจ้าหนู..เจ้ากำลังจะไปที่ไหน?"

"ผมจะไปที่เมืองไอซ์เบิร์นเมาท์ครับ..คือว่าเราสองคนจะไปทำธุระที่นั่น.." ผมตอบ

"อ้อ..ไอซ์เบิร์นเมาท์.." เขาบ่นพึมพำ

"ข้ามีวีธีที่จะทำให้เจ้าไปที่นั่นได้อย่างรวดเร็ว…เจ้าจะเอามั้ยละ?" เขาถามต่อ

"จริงหรือครับ?!" เราสองคนพูดพร้อมกัน

"อืม..แต่…มีเงื่อนไข..เจ้าสองคนจะต้องเอาของที่อยู่ในกระเป๋าของเจ้ามาเป็นค่าเดินทางในครั้งนี้..ของนั่น

นะ..สำคัญสำหรับเจ้ามากใช่มั้ยละ? เจ้าถึงไม่ยอมละสายตาจากมันเลย.."

"เอ่อ..เอาเป็นของอย่างอื่นไม่ได้เหรอครับ? ของพรรค์นี้น่ะไม่มีความสำคัญอะไรหรอกครับ ไม่ใช่เงินด้วย

ซ้ำ" โซฟอสถาม…

"อืม..งั้น..แลกด้วย ชีวิต ของเจ้าละเป็นยังไง?"

"ชะ..ชะ..ชีวิต..!!?" ผมพูดตะกุกตะกัก

"พอที..งั้นเราไปด้วยตัวของพวกเราเองดีกว่า!" โซฟอสตวาด

"ปัง!!" เสียงเปิดประตูดังขึ้น..

"อะฮ้า!...ไงเพื่อนยาก แอบมายึดถิ่นของข้ารึ?" เสียงอันเหี้ยมโหดเสียงหนึ่งดังขึ้น..ผมคิดว่าโหดกว่าเสียง

อื่นเป็นไหนๆ…

"เฮ้ย..ไอหนูสองคนนี้นะ..ออกไปซะ..อย่าให้พวกข้าเห็นหน้าอีก…ถ้าเห็นอีกละก็…แกตายแน่!" เสียงหนึ่ง

คำรามดังขึ้นมา

"เออ!...ผมก็ไม่ได้อยากอยู่ที่นี่นักหรอก!" โซฟอสตะคอก - - และผลักผมกระเด็นออกนอกร้านไปเลย

"อุแหม่…เสียดายหนุ่มน้อยจังเลยนะฮ้า..ดั๊นว่าหล้อ..หล่อ! หนูทั้งสองฮะเราจะได้เจอกันอีกแน่เลยฮ่ะ!"

เสียงอันน่าขนลุกได้ตามมาหลอกหลอนผมก่อนผมออกจาร้านไป - -

พอหลังจากที่ผมกับโซฟอสออกมา ก็มีเสียงการต่อสู้ภายในร้านเกิดขึ้น มันชุลมุนวุ่นวายไป

หมด ผมเองก็งง โซฟอสเองก็งง

"อะไรกันละว่ะเนี่ย..?" โซฟอสพูด

"นายก็ไม่รู้ เราก็ไม่รู้ ยังกับแก๊งมาเฟียฆ่าตัดตอนกันอย่านั้นละ" ผมบอก

"อ้าว..ไม่ได้ฆ่าหั่นศพเหรอ..??" โซฟอสบอก

"ช่างเหอะๆๆๆ จะตัดตอน หั่นศพก็เหมือนกันละมั้ง..หรือนายอยากโดนมั่งมะ?" ผมถาม

"นายจะโดนก่อนนะสิเพื่อนรัก หึๆๆ" โซฟอสตอบผมด้วยเสียงอันน่ากลัว

"เฮ้ย! มันแต่เล่นกันอยู่นั่นละ ไม่ได้เอาของไปให้พอดี อาหารกลางวันก็อด จริงๆเล้ย!" ผมบอก

"ไปเหอะ! หนทางอีกยาวไกล" โซฟอสบอก

ผมกับโซฟอสได้เดินทางต่อมาเรื่อยๆจนกระทั่งถึงกลางทะเลทรายใกล้กับเมืองมอร์รอค นี่ก็

กลางคืนแล้ว ผมว่าเดินทางต่อไปไม่ดีแน่ แต่ที่ผมกับโซฟอสรู้ก็คือ ที่นี้มีความอันตรายเต็มไปหมด เราสอง

คนได้กางเต็นท์ที่ลุงเซ็ฟให้มาอยู่กลางทะเลทราย

"ให้ตายเหอะ ไม่ยักรู้ว่าลมทะเลทรายมันพัดแรงขนาดนี้" ผมบอก

"ช่ายๆ แถมยิ่งดึกยิ่งหนาว" โซฟอสพูดพลางตักบะหมี่เข้าปาก

"แค่นี้ก็เหนื่อยทั้งวันแล้ว พรุ่งนี้จะได้ให้คัมภีร์และรีบๆกลับบ้านสักที" ผมบอกและถามต่อไปก่อนที่เราสอง

คนจะเข้านอนว่า "นายว่าคนที่ชื่อ นาที - - นทีอะไรเนี่ยจะรู้มั้ยว่าเรามาหา"

Last edited by »Wo|ver!ne« (2007-06-01 18:51:11)

Sovo · 2007-06-01 19:17:19

ขออภัย ไม่พิจารณาดีกว่า - -" เดี๋ยวบรรยากาศไม่ดี

Last edited by Sovo (2007-06-01 19:18:10)

MagiSter•Negi•Magi · 2007-06-01 21:10:32

****คำเตือน คำวิจารถึงผู้เขียนถ้าโดนวิจารแล้วไม่มีกำลังใจเขียนต่อโปรดอย่าอ่าน จิงๆนะ เราขอพูดตรงๆนะ ถ้าไม่พอใจอย่าฆ่ากันนะ > < ถ้ากำลังใจน้อยอย่าอ่านเลยนะ เตือนแล้วนะ แต่ถ้าอยากปรับปรุงข้อเสียแล้วทำใจได้ก็อ่านซะ เพราะมันดีต่อผู้เขียนที่ได้คำวิจารจากผู้อ่าน จิงๆนะ .. *****

คือ จะบอกว่าชอบที่ให้หาของ 13 อย่างบนโลก

ชอบของแต่ละอย่างที่เอามารวมๆจากเรื่องอื่น

แต่ .. น่าจะมีประวัติอธิบายของพื้นฐานเรื่องให้ละเอียดกว่านี้หน่อยอะ - -

อย่างน้อยเริ่มๆเรื่องก็ขอประวัติตัวละครซักคนก้ยังดี เอาประวติตัวดำเนินเรื่องน่าจะดีสุด - -

แต่ อย่าออกมาบอกทีเดียวหมดเลยนะ ให้เก็บๆบางอย่างไว้บอกกลางๆเรื่อง

แล้วอยากให้อธิบายเนื้อเรื่องที่เกิดขึ้นให้เยอะๆหน่อย จะเห็นว่าประโยคพูดเยอะมากก เหมือนเนื้อเรื่อง

ผ่านไปแบบขอไปที อยากให้อธิบายว่า ไอของที่ตัวละครเจอมันมีลักษณะยังไงสีอะไรประมานเนี่ย

อธิบายว่าที่ๆยืนอยู่ตอนนี้เป็นยังไง เมืองโดยรอบเป้นยังไง แต่อธิบายเอาพอให้คนอ่านนึกภาพออกอย่า

อธิบายมากไป เพราะมันจะน่าเบื่อ วิจารในฐานะผู้อ่านมิได้วิจารในฐานะมือนักเขียนมือโปร

ตอนนี้ปัญหาคือ .. อ่านแล้ว งง มากมาย - -

... อย่าฆ่าเรานะ

godome · 2007-06-01 21:14:17

เอกตาย

»Wo|ver!ne« · 2007-06-02 08:04:59

Megister•Negi•Magi wrote:

****คำเตือน คำวิจารถึงผู้เขียนถ้าโดนวิจารแล้วไม่มีกำลังใจเขียนต่อโปรดอย่าอ่าน จิงๆนะ เราขอพูดตรงๆนะ ถ้าไม่พอใจอย่าฆ่ากันนะ > < ถ้ากำลังใจน้อยอย่าอ่านเลยนะ เตือนแล้วนะ แต่ถ้าอยากปรับปรุงข้อเสียแล้วทำใจได้ก็อ่านซะ เพราะมันดีต่อผู้เขียนที่ได้คำวิจารจากผู้อ่าน จิงๆนะ .. *****

คือ จะบอกว่าชอบที่ให้หาของ 13 อย่างบนโลก
ชอบของแต่ละอย่างที่เอามารวมๆจากเรื่องอื่น
แต่ .. น่าจะมีประวัติอธิบายของพื้นฐานเรื่องให้ละเอียดกว่านี้หน่อยอะ - -
อย่างน้อยเริ่มๆเรื่องก็ขอประวัติตัวละครซักคนก้ยังดี เอาประวติตัวดำเนินเรื่องน่าจะดีสุด - -
แต่ อย่าออกมาบอกทีเดียวหมดเลยนะ ให้เก็บๆบางอย่างไว้บอกกลางๆเรื่อง
แล้วอยากให้อธิบายเนื้อเรื่องที่เกิดขึ้นให้เยอะๆหน่อย จะเห็นว่าประโยคพูดเยอะมากก เหมือนเนื้อเรื่อง
ผ่านไปแบบขอไปที อยากให้อธิบายว่า ไอของที่ตัวละครเจอมันมีลักษณะยังไงสีอะไรประมานเนี่ย
อธิบายว่าที่ๆยืนอยู่ตอนนี้เป็นยังไง เมืองโดยรอบเป้นยังไง แต่อธิบายเอาพอให้คนอ่านนึกภาพออกอย่า
อธิบายมากไป เพราะมันจะน่าเบื่อ วิจารในฐานะผู้อ่านมิได้วิจารในฐานะมือนักเขียนมือโปร
ตอนนี้ปัญหาคือ .. อ่านแล้ว งง มากมาย - -

... อย่าฆ่าเรานะ

โดนฆ่าแน่ /gg ล้อเล่นค่า ^ ^ ขอบคุณนะคะที่ช่วยชี้แนะ จะได้ปรับปรุงให้ดีขึ้นๆไปอีกค่า
ถ้าเป็นไปได้ขอคำวิจารณ์ในรูบแบบของคำแนะนำดีกว่าค่า~ ขอบคุณค่ะ

»Wo|ver!ne« · 2007-06-02 08:33:13

บันทึกหน้าที่ 2 "ผู้สืบทอด" โดย Sugar Cream *Part 3*

ณ ร้านอัลลินห์ สารพัดเครื่องช่าง

ผมกับโซฟอสได้เดินตามผู้หญิงคนนั้นไปเรื่อยๆจนกระทั่งหยุดอยู่ที่หน้าร้านแห่งหนึ่ง ร้านนี้

เป็นบ้านไม้ธรรมดาๆไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ แต่ภายในนั้นกลับแปลกประหลาด เพราะนอกจากของที่วาง

ระเกะระกะแล้ว ยังมีประตูมากมาย รวมถึงช่องแคบๆอะไรนั่นอีกด้วยและขณะที่เรากำลังเดินไปหน้า

เคาท์เตอร์นั้น ชายแก่ร่างท้วมพูดขึ้นว่า..

"อ้าว โมเรราห์ พาใครมาละเนี่ย" เสียงของชายแก่ผู้หนึ่งดังขึ้น

"คุณลุงคะ สองคนนี้เนี่ยเกือบโดนพวก มอลซาช์เร็ม เอาไปฆ่าแล้วนะซิคะ" โมเรราห์พูด

"หา!!! แล้วเจ้าหนู..เป็นอะไรกันรึเปล่า!" คุณลุงผู้นั้นถามขึ้น

"ปะ..เปล่าครับ…" โซฟอสกับผมตอบพร้อมกัน

"แล้วเจ้าหนูสองคนละ ชื่ออะไรกินข้าวมารึยัง ส่วนลุงนะชื่อ โมเรล์ อัลลินห์ เป็นเจ้าของร้านนี้นะ" ลุงโม

เรล์พูดขึ้น

"ผมชื่อ โซฟอส และเพื่อนผมคนนี้นะ ชื่อ เซฟิรอส ครับ" โซฟอสพูด ทันใดนั้นลุงโมเรล์ทำหน้าช็อคสุดขีด

"ละ..ละ..หลานของไอเซ็ฟใช่มั้ย?" ลุงถาม

"ครับ" ผมตอบ

"หลบเร็วๆๆๆๆก้มลงๆๆๆวิ่งไปที่ห้องใต้ดินเดี๋ยวนี้ โมเรราห์พาเขาสองคนไปเร็วเข้า เร็วๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!" ลุงโม

เรล์ตะโกน

ขณะที่พวกเราทั้ง 4 คนหลบที่ห้องใต้ดินนั้น พวกเราได้ยินเสียงคนวิ่ง เสียงคนรื้อข้าวของ

เสียงคนโหวกเหวกโวยวาย อึกทึกไปหมด

"นี่มัน..หมายความว่ายังไงเนี่ยฮะ ผมงงไปหมดแล้ว" โซฟอสบอก

"เวลา..เวลาเดินเร็วขึ้นอีกแล้ว…" ลุงโมเรล์บอก

"ลุงคะ…ต้องรีบแล้วละคะ….ไม่อย่างนั้นไม่ทันแน่!" โมเรราห์บอก

"ทำไม นที ยังไม่มาอีกนะ" โมเรราห์พูดด้วยความกังวล

"นที เหรอฮะ???!!!" ผมพูดด้วยความแปลกใจ พร้อมกับมองหน้าโซฟอส - - มันก็แปลกใจเหมือนกัน

"เซฟิรอส โซฟอส คืออย่างนี้นะ ในตอนที่พวกเจ้าหลับไปเมื่อวานนี้นะเวลา..มันได้เดินเร็วขึ้น 1 อาทิตย์ ลุง

เองก็ไม่รู้ตัวจนกระทั่งตื่นเช้าขึ้น ลุงว่าทุกอย่างมันเปลี่ยนไปชอบกล พวกกลุ่มมอลซาช์เร็มก็จ้องจะเข้ามา

ทำร้ายลุงกับโมเรราห์ สาเหตุที่ว่าเวลาเดินเร็วขึ้นเนี่ย ลุงว่าน่าจะเป็นเพราะว่ามีใครบางคนเห็นประโยชน์ของ

การเล่นไร้สาระของเด็กๆที่เขียนหนังสือ จึงเล่นตุกติกกับเวลา ลุงว่ามันจะต้องเป็นคนเดียวกับที่อยู่เบื้อง

หลังกลุ่มมอลซาช์เร็มแน่ๆ" ลุงโมเรล์บอก

"แล้วทำไมมันจะต้องมาทำร้ายพวกผมด้วยละครับ" ผมถาม

"เพราะมันรู้นะสิ ว่ากำลังจะมีคนไปทำลายหนังสือนั่น" ลุงตอบ

"แล้วนทีละครับ เขาจะทำยังไงละครับ" โซฟอสถาม

"ไม่ต้องห่วงเขาเตรียมทางหนีทีไล่ไว้แล้วละ" โมเรราห์พูด - - ทันใดนั้นชายผู้หนึ่งที่ใส่ชุดทหารปรากฏตัว

ขึ้น! ผมกับโซฟอสผงะไปชั่วครู่….

"ร้อนๆๆๆๆ ทำไมร้อนอย่างนี่นะ" เขาพูดพึมพำพร้อมกับถอดผ้าคลุมหน้าออก ปรากฎว่าเป็น นที นั่นเอง

"นที!!!!" โมเรราห์ร้องขึ้น

"ไหนละครับของที่จะนำมาให้ผมนะ" นทีบอก

"ของ…อ้อ…ของเหรอ..อืมๆๆ….ของ….อยู่…ไหน..หว่า….?...เฮ้ยยยยยยยยยยย!!!!! อยู่ข้างนอก!!!!" โซ

ฟอสบอก

"ว่าไงนะ! ของอยู่ข้างนอก!!!! จริงๆเล้ยน้านายนิ" ผมบอก

"ตายละถ้าพวกมันเห็นละก็.." ลุงโมเรล์พูด

"ไม่เป็นไรครับผมกับโซฟอสจะออกไปเอาเอง นาที..คุณดูและลุงหลานด้วยนะ!" ผมบอก

"เอ่อ..ครับ…แต่ผมชื่อนทีนะ" เขาบ่นพึมพำ

ผมกับโซฟอสค่อยๆแง้มประตูห้องใต้ดินออกไป เราสองคนเดินชิดบันไดก่อนที่จะรีบเข้าไปอยู่หลังเคาท์เตอร์

"นั่นไง..กระเป๋านายอะ อยู่ให้โต๊ะนั่นไง " ผมชี้

"อืมๆ จะเอายังไงละทีนี้" โซฟอสบอก

ทันใดนั้นเองผมได้มองเห็นไม้ยาวๆด้ามหนึ่ง น่าจะยาวพอที่จะเขี่ยกระเป๋าได้

"เอ้า!! เขี่ยๆๆๆ" ผมบอก

"อืมๆ" โซฟอสตอบ พร้อมกับลองเขี่ยกระเป๋าดู

"อีกนิดเดียวๆๆ" ผมบอก ทันใดนั้นเองเหมือนกับมีเท้าข้างหนึ่งมาเหยียบไม้เอาไว้ เราสองคนก็เลยเงยหน้า

ไปมองดู

"อะ..แฮะ….ๆๆๆ" ผมบอก - - ผมกับโซฟอสก็เลยเอาไม้ฟาดตัวมันก่อนที่มันจะตะโกนบอกพวก ผมก็เลย

ค่อยๆคลานไปเอากระเป๋าที่อยู่ใต้โต๊ะทันใดนั้นเอง…

"อะๆๆๆ….ฮะฮ่า…หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ยกมือขึ้นๆ - - นั่นละ - - ดีๆๆ ทีนี้มานี่ๆ อ้ะ..อะ! อย่าหยุกหยิก ไม่งั้นโดน

แทงไส้ขาดแน่" ชายโพกหัวคนหนึ่งขู่ผม ผมทำตามคำสั่งมันแล้วก็เตะกระเป๋าให้โซฟอสตอนที่มันไม่รู้ตัว

พร้อมกับบอกตะโกนบอกโซฟอสด้วยภาษาของเมืองไลท์ทาลซันว่า "Gvie ti ot Neate" (เอาไปให้

นที)

"หา..แกบอกว่าอะไรนะ" มันถาม

"เปล่า.. ….ผมบอกว่า ผมเจ็บ! ก็แค่นั้น" ผมแกล้งพูด

"เฮ้ย..นายทำบ้าอะไรวะ เซฟิรอส" โซฟอสนึกแล้วรีบเดินไปที่ห้องใต้ดินทันที

"กะ..เกิดอะไรขึ้น….?" โมเรราห์ถาม

"พวกมันจับเซฟิรอสไว้ครับลุง!" โซฟอสบอก

"หา! อืม…." ลุงโมเรล์พูด

"ผมว่าไม่ต้องห่วงเซฟิรอสหรอกครับ หมอนั่นนะเอาตัวรอดเก่ง เมื่อตะกี้นี้สายตาของมันบอกว่าให้ผมพานที

ออกไปจากที่นี้ พอมีทางออกไปจากที่นี้บ้างมั้ยครับ?" โซฟอสถาม

"ถ้ามีก็มีอยู่หรอก ทางชั้น 2 ของร้านนี้นะ ตรงระเบียงจะมีทางเชื่อมต่อไปยังภูเขาซึ่งมันจะทะลุไปถึงเมือง

กรีนฟลอเรสต์แล้วต่อจากนั้นก็ถามชาวบ้านดูว่าเมืองไอซ์เบิร์นเมาท์ไปทางไหน" โมเรราห์บอก

"แต่ข้างล่างนะมีแต่พวกมอลซาช์เร็มเต็มไปหมดเลยนะซิคะ" โมเรราห์พูด

"ดังนั้นต้องมีตัวล่อ" ลุงโมเรล์พูดขึ้น

"เอาอย่างนี้ ลุงจะเป็นตัวล่อให้เอง เอาเซฟิรอสออกมาให้ได้ พวกเจ้าอาศัยโอกาสนี้ไปรอที่ชั้น 2 จำไว้นะ

เคาะประตู 1 ครั้ง แล้วจึงเปิดให้เขา" ลุงโมเรล์พูด

"แต่..ลุงคะ.." โมเรราห์พูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง

"โมเรราห์เอ๋ย…เจ้านะเป็นหลานที่น่ารักของปู่มาตลอด พ่อกับแม่ของเจ้าก็ดีใจที่เห็นเจ้าเติบโตขึ้นมาเช่นนี้

รู้ใช่มั้ยว่าที่เมืองกรีนฟลอเรสต์มีญาติของเจ้าอยู่" ลุงโมเรล์บอก

"ค่ะ" โมเรราห์ตอบ

"ไปอยู่กับเขาสักพัก แล้วลุงจะส่งคนไปบอกนะ" ลุงพูดต่อ

"ค่ะ..คุณลุง…" โมเรราห์บอก

ทันใดนั้นลุงโมเรล์ก็ขึ้นไปข้างบน โดยที่โซฟอส นทีและโมเรราห์ตามหลังมา ผมซึ่งถูกจับอยู่

เห็นว่าสามคนนั้นอยู่หลังลุงโมเรล์ โซฟอสชี้นิ้วขึ้นข้างบนเป็นสัญญาณว่าให้ผมขึ้นข้างบน ผมพยักหน้ารับ

หน่อยๆ แล้วผมก็ชวนพวกมอลซาช์เร็มคุย

"นี่…ทำไมคุณถึงชื่อมอลซาช์เร็มละ?" ผมถาม

"แล้วแกจะถามทำไม.." มันตอบ

"ก็แค่อยากรู้…." ผมตอบ พร้อมกับส่งสัญญาณให้โซฟอสรู้ว่ามันเผลอแล้ว ทันใดนั้นโซฟอส นที โมเรราห์ก็

ฉวยโอกาสไปข้างบนได้เป็นผลสำเร็จ

"ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ ข้าอยู่กับกลุ่มนี้มาถึง 5 ปี แต่ไม่มีใครบอกอะไรให้ข้ารู้เลย" มันตอบ

"งั้นก็แสดงว่าแกนะก็เป็นแค่สวะของกลุ่มนะซิ หึๆๆ" ผมตอบ

"หน๊อยยย!!! ไอหนูนิ!!! แก๊!!!" มันตวาดพร้อมทำท่าทีจะแทงผมได้ทุกเมื่อ แต่แล้วลุงโมเรล์ก็ออกมา

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!" ลุงโมเรล์ตวาด ไอผ้าโพกหัวหยุดทันที เสียงของลุงนั้นฟังดูมีอำนาจมากกว่าไอกลุ่มมอ

ลซาช์เร็มนี่ซะอีก
"ไง ไอแก่..ออกมาซะที" เสียงหนึ่งดังขึ้น

"หึๆๆ….ไอกลุ่มอ่อนหัดเอ๋ย..ลูกไม้แค่นี้พวกสวะ เศษเดนเหลือขอ อย่างพวกแกทำอะไรข้าไม่ได้หรอก…

หึๆ..ไอหนูนั่นก็พูดถูกพวกแก่มันก็แค่สวะจริงๆ" ลุงโมเรล์พูดขู่

"เดี๋ยะเถอะไอแก่!! ไอเด็กนี้ตายแน่!" มันพูดขู่บ้าง

"เอาเล้ย! ฆ่ามันเลยซิ ยังไงซะไอหนูนี่ก็ไม่มีความสำคัญกับข้าอยู่แล้ว" ลุงโมเรล์พูด

ทันใดนั้นมันก็เอื้อมมือที่ถือมีดของมันขึ้น ผมหลับตาลง ทำสีหน้าหวาดกลัว และพยายามทำ

ให้สมจริงมากที่สุด…เพราะผมรู้ว่าลุงไม่มีทางให้ผมตายแน่ๆ ถึงในใจผมจะมีความลังเลอยู่บ้างก็ตาม..แต่

แล้ว…..

"ฉั๊วะ!!!" เสียงแทงเสียงหนึ่งดังขึ้น ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา..แล้วในตอนนั้นเอง..ไอผ้าโพกหัวก็ล้มลงไปพร้อม

กับมีดที่ปักกลางหลังหนึ่งเล่ม

"อะ.." ผมส่งเสียงด้วยความตกใจ

"โมเรล์เพื่อนรัก..ใจแข็งเหมือนเดิม.." เสียงหนึ่งดังขึ้น ผมหันกลับไปปรากฏว่าเป็นแก๊งมาเฟียที่ผมเจอที่

ร้านอาหารนี่นา…

"ไงฮ่ะหนู..ดั้นบอกแล้วไงละฮ่ะว่าเรานะต้องได้พบกันอีกแน่ๆ" มาเฟียผู้ที่เคยทำให้ผมขนลุกชูชันมาแล้ว

บอก
"เอ่อ..ครับ…" ผมตอบ

"เซฟิรอส! ขึ้นไปข้างบนซะ 1 ครั้งนะ" แล้วไปให้ไกลที่สุด พวกมอลซาช์เร็มยังอยู่อีกเต็มเมือง ส่วนทางนี้

เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ปล่อยให้ลุงจัดการเอง

"ครับ!" ผมตอบก่อนที่ผมจะวิ่งขึ้นไปที่ชั้น 2 ผมเคาะประตู 1 ครั้ง โมเรราห์จึงเปิดให้

"มานี่! เร็วๆ เราไม่มีเวลาแล้ว" โมเรราห์บอก ก่อนที่จะนำทางไปที่ภูเขา โซฟอสและนทีตามไป ก่อนที่ผม

จะไปนั้น….ก็มีเสียง "ปั้ง!" ดังขึ้น… - - ข้างล่างเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ผม โซฟอส โมเรราห์และนที เราสี่คนได้ลัดเลาะไปถึงหมู่บ้านกรีนฟลอเรสต์ได้สำเร็จ โม

เรราห์พูดขึ้นว่า

"ทางนี้ไปทางเมืองไอซ์เบิร์นเมาท์ ส่วนทางนี้ไปทางเมืองไลท์ทาลซันค่ะ"

"แล้วเราจะแน่ใจได้ยังไงละว่าจะไม่มีคนตามา" นทีถาม

"ไม่มีแน่นอนค่ะ ที่นี้นะมีแต่คนที่รู้ทางเข้าเท่านั้นถึงจะสามารถมาที่นี้ได้ค่ะ แล้วทางเข้าที่ว่านี้เนี่ยก็ไม่ใช่ว่า

จะหาเจอกันง่ายๆค่ะ" โมเรราห์ตอบ

"ขอบคุณมากนะ โมเรราห์" ผมบอก แลล้วก็หันไปบอกนทีว่า..

"นาทีครับ..เอ๊ย..นที…ของที่อยู่ในกระเป๋าใบนี้สำคัญมากอย่าทำให้มันหายไปไหน…"

"อ่า..ครับ…" นทีตอบแบบงงๆ

"ถึงคุณจะข้ามกาลเวลาได้…สักวันหนึ่งจะมีคนมาบอกคุณครับว่าสิ่งของที่ผมส่งให้เนี่ยมันสำคัญขนาดไหน"

โซฟอสบอก

"และผมเชื่อว่าคุณไม่ได้โง่ถึงขนาดที่จะทิ้งสิ่งของพวกนี้ไป" ผมพูดต่อ

"เอาละครับ..ถึงเวลาที่ผมจะต้องกลับแล้ว..หน้าที่ของผมสองคนหมดลงเพียงแค่นี้ นที โมเรราห์ พวกเราไป

ก่อนนะ….เราจะไม่ลืมพวกคุณสองคนเลย!" โซฟอสพูด

"ค่ะ! เช่นกันค่ะ" โมเรราห์พูด

"ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก" นทีพูด

"ระวังตัวนะครับ นที อย่าให้ใครจับได้ อย่าทิ้งของ อย่าลืม และ อย่าอดนอนนะครับไม่อย่างนั้นคุณจะพลาด

ของดี" ผมทิ้งท้ายก่อนที่ผมและโซฟอสจะกลับเมืองไป…

ผมและโซฟอสได้เดินกลับมาที่เมืองไลท์ทาลซัน ปู่เซ็ฟได้ออกมาต้อนรับพวกเรา

อย่างอบอุ่น

"หลายเอ๊ยยย..!!!!..ปู่นึกแล้ว…ว่าพวกเจ้าต้องทำได้" ปู่เซ็ฟบอก

"ครับปู่…ผมทำได้แล้วละครับ!" โซฟอสกับผมบอก

"เอาละ..เข้าไปอาบน้ำกันก่อนปู่จะทำมีทบอลอบชีสราดซอสของโปรดของพวกเจ้าไว้ให้ก็แล้วกัน" ปู่เซ็ฟ

บอก

"ครับ!" ผมกับโซฟอสตอบพร้อมกับรีบแย่งกันอาบน้ำ

เมื่อถึงเวลากินข้าวเย็นผมกับโซฟอสก็เล่าให้ปู่เซ็ฟฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในระหว่างที่พวกผม

เดินทาง ทั้งแก๊งมาเฟีย เมืองมอร์รอค โมเรราห์และลุงโมเรล์ เราทั้งสามคนก็หัวเราะไป ทานอาหารเย็นไป

อย่างมีความสุข จนกระทั่งมีคำถามหนึ่งที่ค้างคาใจผมมานานผมจึงถามปู่เซ็ฟว่า…

"ปู่ครับ….แล้วเบ็ทซาเรลอีกกล่องหายไปไหนครับ?"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

»Wo|ver!ne« · 2007-06-02 08:34:46

*ขอโทษนะคะที่ part ที่ 3 ยาวไปหน่อยเพราะคิดว่าลงให้มันจบๆไปเลยดีกว่าค่ะ*:|

godome · 2007-06-02 10:01:06

ลง 2 rep ก็ได้ครับ

palm_ · 2007-06-07 20:22:56

น่าอ่านดีแฮะ เดี๋ยวมาอ่าน

ดินสอเด็กซิ่ว 3 ปี ซ้อน ????~

satoru · 2007-06-12 21:38:43

เด็กซิ่ว3ปีที่ไปสอบโทไดรึเปล่า (ฮา)

เอ้อ เห็นลายเซนต์ 302#27 ม.5 ใช่ป่ะ
ไปเล่นกระทู้ม.5มั่งนา:D

godome · 2007-06-12 21:39:58

เมื่อไหร่จะมาต่อละหว่า

กระทู้นี้โหลดนรก -*-

#1 2007-05-30 20:32:20

• F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#2 2007-05-30 20:38:06

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#3 2007-05-30 20:42:56

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#4 2007-05-30 20:44:47

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#5 2007-05-30 20:45:59

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#6 2007-05-30 20:46:31

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#7 2007-05-30 20:52:06

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#8 2007-05-31 07:52:52

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#9 2007-05-31 11:06:57

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#10 2007-06-01 18:39:59

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#11 2007-06-01 18:50:38

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#12 2007-06-01 19:17:19

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#13 2007-06-01 21:10:32

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#14 2007-06-01 21:14:17

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#15 2007-06-02 08:04:59

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#16 2007-06-02 08:33:13

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#17 2007-06-02 08:34:46

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#18 2007-06-02 10:01:06

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#19 2007-06-07 20:22:56

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#20 2007-06-12 21:38:43

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

#21 2007-06-12 21:39:58

Re: • F i c » พลิกตำนานหยุดวันวิบัติโลก!! •

Board footer